Karanlık

Uykusuzluðun býçak aðzý
Kertik açýyor boynunda gecenin
Ýllegal akþamlar giyinmiþim
Dokuz doðurur þafak
Gezici bir korodur yýldýzlar
Mozart’ýn kýskandýðý
Ah hayat ne kýsa!
Þarký söylüyor hayat,zindan taþ duvarlarýnýn altýnda
Sesler daðýlýyor ruhuma



Kesiyorum geceyi uzaktan
Dinç ve gürbüz bir sesle fýsýldýyorum
Ah dünya ne kötü!
Gözlerim saðýr ve dilsiz
Kocaman üzgün gözlerim
Korkuyla bakarlar
Çýðlýk çýðlýða:
Ah dünya ne küçük!
Acýlarým için bile yer yok



Gece çökünce susar kelimeler
Daðýlýr düþünceler ve tüm arzular
Iþýðý emmek ister ruhum
Annemin göðsü ap ak
Sev beni ey Gece!
Arzusu gövdesinde kalmýþ ölüler adýna
Elveda demeden giden babam adýna
Sar beni ey karanlýk!
Iþýða hasret günlerim adýna
Kendisinden baþka doðrusu olmayan yalnýzlýðým adýna

Ey karanlýk söyle!
Kim yansýyor bana sen deðilsen
Ey karanlýk öðret bana yaþamý,
sözcük sözcük
Ey karanlýk,belleðimden parmak uçlarýma tüm yollar sana gider
Yitirip bulmak yaþamý ,bulmak yeniden seni ey gece
Mahpuslar sürgünler bilirim
Tütünlü perdeler bilirim
Mevsimsiz yaralar bilirim
Ben bizi iyi bilirim
Bildiðim yerden sor bana ey karanlýk!


Sosyal Medyada Paylaşın: