Severim bilirsin…
ulu orta güzel severim
gecelerin sýrlarýný bilen
kýblesinde doðan günü
seyrederim avare avare
bilginin sesine susamýþ kaleme gülümseyerek
kapýyý çeviririm kendime doðru
ellerimiz köklerimiz
düþer topraða avuç içlerimiz
muhataralý sokaklarýnda süt emen çocuklar
aþka sövmeden büyürler
severim bilirsin
eski kafalý insanlara vefalý
sevgiye ve sevgiliye dokunmuþ
kýrmam romanlarýn özünü
ki içindeki kutsal yolumdan alýkoymaz beni
Mevlana’nýn damaðý baþkalaþýr
býrakýr beyaz ceketini aðaç altýna
terazisi olmayan satýrlarýn romantikliði
harmaný gözleyen buðday baþaðý
duygusuzluða inat, kaprisliye inat
tozpembe yalanlara inat
yürürüm üzüm asmasýnýn serinliðinde
yüreðim iki demli çay çeker
taze çekilmiþ kahvenin kokusunu
içimdeki þýmarýk duygularý bastýrmadan
yürürüm en hisli þiir sayfalarýna
mevsimli, mevsimsiz ne çok severim.
Ümmühan YILDIZ