Kalbim. Senin olmadýðýn düþünceleri siliyorum aklýmdan. Gün doðumu gibi aydýnlatýyorsun içimi. Ýçimde çiçekler açýyor. Gözlerine þiirler yazýyorum, ellerine. Kalemime düþüncelerimi fýsýldýyorum; Ýsmini iþliyor defterime. Seni hayatýmdan söküp alabilecek güç var mý? Kalbimden, hafýzamdan, hücrelerimden. Ýçime iþliyor bakýþlarýn. Çiçeðim; Ben kimseye senin kadar alýþmadým. Kaç yüzyýl bekledim geliþini bir bilsen. Ulu aðaçlar büyüdü gönlümde. Tohumlarým orman oldu. Ormanlar kadar seviyorum seni. Ormanlarda açan çiçekler kadar. Sen kadar seviyorum seni. Bütün ormanlardaki yapraklar kadar. Akar sular gibi çaðlýyorsun gönlümde. Ömründe bir sevdan var. Sevdamda sen. Seninle bir hayalim var. Yaðarken üzerimize yaðmurlar, Bir kuytuda buluþsak seninle. Uzakta, Ýnsanlardan çok uzakta. Sen olsan, Bir ben olsam yanýnda, Birde sevdamýz. Yeni dünyalar yaratýrýz seninle. Seninle, hep seninle ; Yarýna.
Burhan Karaca 07.01.2024 15:28
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.