KA
(=HEYBEM)=
Heybemdeki birikmiþleri açmanýn vakti geldi,
Bunca yýldýr omuzladýðým,
Dertten ,kederden, özlem ve hasretlerden
Birazýný size býrakmak içimden geldi.
Bakýyorum geçmiþe!
Sanki bir hayal,
Bir rüya,
Soðuk gelmiþ ve geçmiþ bir yeldi.
Anladým ki ;
Aðýrlýðý ziyan ,ziyaný ayan,
Ayan ki ! heybemi deldi.
Yaþamam lazýmmýþ kaderim dedim,
Dedim ki baþýma geldi.
Derdime sabýr,
Kahrima þükür devam ettikçe,
Rabbim yükledi,
Bir o kadar da bedenime güç geldi.
Bu gözler ne çok vuslat bekledi,
Sabýr tohumlarýný uðruna ekti.
Nice faniler geldi de geçti,
Kimi ihtiyar kimi de gençti.
Hak reva gördü ki, Yar beni seçti,
Þükür lütfetti de heybemden taþtý.
Taþtýkça ruhum asumana uçtu,
Taþtýkça ruhum sonsuz göçtü.
Kadir TURGUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.