EY RÜZGAR

Ey rüzgar savur dallarýmý topraðýn çatlaklarý dolsun,
Yeþersin tüm umutlar kurda kuþa muþtular olsun.
Ne bulutlarý kaybolsun ne yaðmurlar dinsin,
Yaðsýn öyle bir yaðsýn ki geçmiþimden  eser býrakmasýn.
Kuruyan dallar, solan güller, ötüþen bülbüller bulurþun.
Hiçbir þey, hiç kimse kayba uðramasýn,
Ayýn parlaklýðý, güneþin eþkere olduðu gibi.
Ey rüzgar dur;
Bir gemi gibiyim nereye dönsem dalgalar yönümü deðiþtiriyor,
Devrilip batmaktan deðil,
Yüreðimdeki yolcuyu kaybetmekten korkuyorum.
Zira çok iyi biliyorum ki;
Ben, beni kaybettiðim an o yolcuyu da kaybetmiþim demektir.
Ey rüzgar bana doðru esme, esipte nefesimi kesme.
Ey rüzgar dinle:
Bu saatten sonra kalýba sýðacak kadar þeklim de deðiþmedi,
Yükmüþüm ya da yokmuþum gibi hissettiren hayatlardan,
Hep sessizce çýktým.
Cam çerçeve indirmek, bana göre deðil,
Ey rüzgar:
Kendine yaslanmak diye  bir yer var bilir misin?
Taþý da sen tuðlasý da sen,
Ve hiç durmadan essen birilerinin rüyalarýný süslesen,
Rüyasýnda beni sana soran olursa;
Yerimi de yurdumuda öðrenmekse niyeti býraktýðý yer neresiyse oradayým
desen,
KÂFÝ...

Kadir TURGUT
Sosyal Medyada Paylaşın: