HAYAT

Bir aðaç misalidir hayat, su içince yeþerir  dallallanir budaklanýp meyve verir,
Yazlarý gölgesinde nice canlar serinlenir.
Kýþ gelince güzelliðinden eser kalmaz, yaprak döker yeþilliði bir bir tükenir.
Kuru  bir görüntüden ibaret kalýr,
Oysa her kýþýn ardý bahardýr,
Her hüzün de bir umut vardýr.
Bende týpký  bir aðaç misaliydim, kuru görünsemde,kýþýmýn geciþindeydim,
Ta ki bana bahar olup uðrayana kadar.
Serildim serpildim dallanýp budaklandým, Gövdemde seni taþýrken  dallarýmda umut çiçekleri açtým.
O çiçeklerle meyve verip etrafa saçtým,
Sahi ben yýllarca neden hep kaçtým?
Zira ben bu hayata  hep açtým.
Kimi zaman söyleneni duymayan,
Kimi zaman ise umursamayan,
Kimisine göre ise lal rolü oynayan katý bir taþtým,
Kimseyi duymuyor, görmüyor, konuþmuyordum,
Bir umudum kalmamýþ sanýp kendimle savaþýyordum.
Meðerse  umuda yolculuða kendimi alýþtýrýyordum,
Kýþýmýn bahara,
Kurumuþ yüreðimin pýnara,
Sükûta bürünmüþ dilimin, iki çift kelam huzura hazýrlýyordum.
Huzur oldun yüreðime yer ettin,
Bahar olup kýþlarýmý terkettin.
Bir nazar ki þu kalbime zerk ettin,
Sol yanýmda garip bir sýzý var ki hissettim.
Kýþýn bahar  olacaðý gibi yaz da var,
Ardýnda elbette gelir son bahar.
Dilim  varmak istemez de kýþta var,
Bahar gider kýþ olursa ölüm var.
Gidenin ardýnda kalanada umut var,
Umudunu kaybetmeyene elbet hayat var.
O hayat ki aðaç olur can olur canan olur,
Pes etmeyip çaðlarsa þifa bulur.
Rahmet olup gözlerden akarsa var olur,
Bir aðaç misali dertlere derman olur.


Kadir TURGUT

Sosyal Medyada Paylaşın: