TULUM’LU GAZİ MEHMET ÇAVUŞ

Bozok vilayeti, Sorgun’dan Tulum,
Asker çaðýndaydý zaten can Mehmet,
-Bin caným da olsa vatana kulum,
Deyip gidiyordu Tulum’dan Mehmet.

Ýçte, dýþta görülmemiþ felaket,
Osmanlý’ya Avrupadan ihanet,
Doðru Çanakkale’ye vardý Mehmet,
Rus, Rum, Ermenisi zaten hýyanet.

Bilmez, kaç cephede çarpýþtýðýný,
Sayýsýz kaç düþmanla kapýþtýðýný,
Gece gündüz, aç susuz aldýrmaz,
Hissetmez, kaç kurþun yapýþtýðýný.

Þarapnel parçasý benleri oldu,
Batý cephesinde günleri doldu,
Sað kaldýkça þükrettiler Allah’a(c.c.),
Cephede Mehmet’in tenleri soldu.

Arkadaþý çavuþ, sakat kalýnca,
Çavuþ oldu ilk tepeyi alýnca,
Gözünü hiç ayýrmazdý düþmandan,
Düþman bile þaþýrýrdý dalýnca.

Gündüz gibiydiler sanki geceler,
Mehmetler de’Allah’ diye heceler,
Peygamber, Veliler, Melekler gelir,
Mehmet’i yerinde görür, inceler.

Bertaraf olmuþtur sonunda düþman,
Mehmet etti düþmanlarý bin piþman,
Gazi Mehmet en þerefli bir yolda,
Ýnþallah, EÞREFÎ, bu yoldan þaþman!

EKREM GÜRER (YOZGAT 2001)

Sosyal Medyada Paylaşın: