YOKLUĞUN ÖZLEMİMLE GÖZLERİN VE SEN...
Yokluðum ve sen...
Ýkimizden kaçamaz yollar
Ortalarýnda buluþmuþuz
Gözlerimizin seslerini duyar gibiyiz
Kapýlmýþýz
Sebepsiz yaðmurlar arasýndan kayýp giden yýldýzlardan
Anlayamamýþýz içimizdekileri
Susuzluðun acýmsý kederiyle daðýlmýþýz kýþ güneþi gibi
Ellerimiz soður
Bakýþlar anlamlarýyla çeliþir
Konuþmalar zayýflar
Anlatacaðýmýz onca þeyin biriktirdikleri gibi
Yaz sýcaðýný düþleriz kýþ ayýnýn ortasýnda
Kalabalýk þehrin ayaklarý altýndan her geçiþimiz
Hala içimizdeki yalnýzlýðýmýz
Ama tükenmez umutlarýmýz
Þafaðý özler günler gibi
Gecelerin sallantýlý bir evden geçip gidiþi gibi
Konuþmalarýmýz kaybolur sisleri delip geçtiði gibi
Sorgularýn arasýnda kalmýþ iki suçludan birisi sanki bizmiþ gibi
Fazla zamaný kalmýyor yýldýzlar gibi
Güneþle baþlayacak gün þafaðýndan aþýk iki yýldýzlar gibi
Ayrýlmamýz yakýn ,
Anlayamazlar etrafýmýzdan dönen kimliði belirsiz insanlar gibi
Susmalarýn neleri anlatacaklarýný bilmeyecekleri gibi.
Ruhumuzdan ay ýþýðýyla kaðýt üzerindeki dökülen mýsralarýn çektiklerini
Koyu demli çaydýr bizlerin tek þahidi.
Soðuktur çatlamýþ parmaklarýmýzdan ruhumuzdan dökülecek satýrlarýn anlatacaðý her þeyi.
Ardýmýzda bir yýðýn isimsiz mektup
Aralarýna iliþtirilmiþ koca bir ömür
Üzerine kalpler çizilmiþ sarý beyaz fotoðraf kareleri
Düþlerin yolculuðuyla bir gün bir kaza kurþunuyla biteceðini
Kan damlalarýyla kollarýmdan göçüp gideceðini
Gecelerin kollarýnda senin topraðýnda yýllarýmýn eskiyeceðini
Anlatýr mý yokluðun bana çektirdiklerini?
Kapanmýþ her kapýdan sonra bir gece vakti yapayalnýz fotoðraflarýna gömüleceðim saatlerini
Uykusuzluk sanki bir aþkýnýn fermanýymýþ gibi.
Fazla zamaným kalmadý sevgili.
Ölüm yanýmdan geçip gider
Ay gecelerce sana ulaþmamýn yollarýyla çekiþen
Geceler topraðýndan bana haberlerinle gelip gider
Sanki yalnýz deðilsin?
Ölüm karanlýk gökyüzüyle ayýrmýþsa bizleri
Varsýn yaþamanýn bir solukluk nefesini.
Zamansýz bir kurþun da o gece topraðýnda elbet bulur beni.
Aþkýn ölümsüz buralardan senin geçtiðin sokaktan
Kokladýðýn mendilinden
Yanýndan ayýrmadýðýn günlüklerinden
Ölümle aramýzdan geçip gidiþinden
Ne olur beklemeyesin
Her gün batarken?
Belki gelemem!
Bulamaz kimseler cansýz bedenimi
Soðuk bir bankýn ortasýnda elimde resmin yapayalnýz bulurlarsa beni
Ne olur hatýrlama ?
Çünkü en sevdiðim günlerdi senin hayata baktýðýn güneþ ruhlu gözlerin
Artýk þimdi bakmýyorlarsa dahi...
1/01/2024
06.00
YILMAZ SÜSLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.