ÇOCUKLUĞUN GÖLGESİNDE YAŞADIM MI BEN...

Büyüdüðünü anladýðýnda baþlar insan
Çaresizliðin isimsiz adýný.
Savaþmalarýyla hayatta dik durmanýn getireceði çabayý.
Sevgilere ,hatta bir insana duyacaðý aþký
Ýçinden geçenlerin derin sarsýntýlarýný.

Susmaz kelimelerin aydýnlýðýna çýkma adýmlarýný.

Olmuyorsa her þey olduðuyla kalmalý.

Fakat büyümüþse gölgelerin izleriyle çalkantýlý eski çocukluðun hatýralarý
Duvarlarýnda canlanan her hayal ,
Yaralý ve de kan içerisindeki kollarýndan annene sarýlmalarý
Daha dün çocuktum nasýl büyümelerim anlaþýlmamalarý
Gün doðumundan daha sarýldýðýn deden ki uyurken odana vuran gün ýþýðý
Duygularýn garipsi hüzünlü çalkantýsý
Þimdi aradýðýn dedenin olmadýðýnýn acýmsý tadý
Yoktur sarýldýðýn çocukluðun
Kayýplarda geri gelmez bir daha.

Annen eski annen deðil.
Ablan senin duygularýna katlanýr deðil.
Babansa adeta yýkým.
En sevdiðim ilkbahar polenleriyle çiçeklere elinle sarýlmanýn
Yaðmurlarýn altýnda evinde dýþarý ki sokaklarý dalmalar
Hemen odanýn kesiþmiþ saksýdan cam güzeliyle yaptýðýn çocuksu deneyler

Ýçinde büyüttüðün hayal!

Geri gelmezler!

Yaþýn otuzu geçmiþ ki sen hala zýplayarak uzayan kaldýrýmlardan koþmaktasýn
Çocukluk öyle özlem ki iþlenmiþ çýkamaz
Bir gün yaþlanýp kimsesiz kalacaðýn gerçeðiyle gecelerle ettiðin sohbet
Karþýnda koca bir karanlýk
Baþka bir þeyden ibaret deðiller.
Ötesi bir boþluk!

Görünmez hayallerin gecelere olan ki düþleri kimlere anlatmanýn gerçeðiyle

Yarýlanmýþ bir ömrün hala çocukluðuna olan ki özlemi!

Ötesi yarým kalmýþ nice aþk
Sarýlamamýþ anneanne ,büyük dede.
Ve de onlardan hatýra sarýlmakla geçen kokularý saklý eþyalar.

Gün gelecek sen de onlar gibi göçüptür gidecek.
Ardýndan kýsa bir sela,
Sonrasý bembeyaz bir örtü
Sonrasý dualardan gelecek ufacýk mezar.
Seni sevmeyenlerin dahi üzerine örtecekleri topraðý.

Ýnsan yaþarken bir gün kendine sýranýn gelmez düþüncesi
Ölümsüzlüðü geçmiþin geri gelmez
Ama geleceðin hýzla adýmlarýyla
Bir sabah ise ölüm denilen illet.

Sonrasý kimseler bizleri bilmeyecek.
Adýn ,hatýralarýn ,iyiliklerin .
Fotoðraflarýn dahi atýlacak çöplere.
Sesin zaten ki unutulmuþ.

Eþyalar karanlýk bir yerlerde kimseler görmeden topraða.

Þimdi bunca mýsralardan sonra þöyle bir sual ,

Yaþadým mý ben!

Yanýtý fazla uzaklardan arayamaz insan.

Her gün doðumunda mezarýnda çocukluðunu düþlerken...

27/12/2023
06.00

YILMAZ SÜSLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın: