Harman sessizliği

Çamurlu mevsimin uçurtma kuyruklarýndan yükselen çatýlar...


Çocukluk
uzak kýyýlarýn Mart’ýnda dul göç
ayaklarýný taþýr tarihin..
yýldýz kadifeli gecenin güðümünde
aklýma geliyor çeþmeler
hüznün mor çýðlýklarýnda yoklukla seviþ
içimdeki yolun ince kederi




denizi telaþlandýran ay kalbim
kar þarkýlarýný uzun trenlerle tozan.
bir aynanýn kýrýlganlýðýnda büyüyen çocuðum
yüzümde asýlý kalan nehirler
ve sahipsiz düþler..
anýlarý öðütüyorum
aðacýn gölgesinde yaðmur yüklü rüzgar koþarken karanlýða
savrulur bir bahar
dalýnda narçiçeði..
günlerin uykusunu iþleyen derin kuyular
yalnýzlýðýn beyaz örtüsü




yeleli türkülerin kundaðýna að ören dallar
ruhumun gümüþünde çýplak ufuk
Ki,duvarýnda kanatlý kelebekler odamýn voltasý
eþelenen sözlerin oyuðunda zaman hasýrdan takvim..
kýrýk masalla akan mum dizgini
büyütür bakýþýmýn gökyüzünü



yaðmurlu bir þehrin düþünde dolunay açýyorum
Gülüyor Ihlamurlar
ne söylesem baðýrýyor
bir kapý ve
Ses..

buradayým..

hüznün aðzýnda iri gül gibi
akþamlarý öðütlüyorum aþka
tarçýn kokulu sözler kavruluyor
gözlerimde iþliði mavinin
harman sessizliði

Ýnceden ve
Ýpekten

...
Sosyal Medyada Paylaşın: