Bir dað baþýnda olmalýydýk þimdi seninle
uzanýp çimenlerin üstüne
þiirler okumalýydýk mavi ýrmaklara
öpüp güneþi alnýndan sevdiðimizin
sisler aralanýnca çekip gitmeliydik
þimdi bir dað baþýnda olmalýydýk seninle
oturup bir gönül sofrasýna,
dostluða kadehler kaldýrýp
içimizdeki yangýný bölüþmeliydik
bir pýnarýn soðuk buðusuna daldýrýp aðzýmýzý,
çatlayan dudaklarýmýzla hayatý öpmeliydik
sular aydýnlanýnca çekip gitmeliydik
bir dað baþýnda olmalýydýk þimdi seninle
türküler söylemeliydik esen yellere
unutup acýyý, ayrýlýðý, gurbeti
hasreti içimizin yangýnýna gömmeliydik
kapýlar kapanýnca karanlýða
yollar aydýnlanýnca çekip gitmelidik
bir dað baþýnda olmalýydýk þimdi seninle
ýssýzda baðrýný döven bir ýrmak gibi
dizleri kanamýþ bir çocuk gibi doyasýya aðlamalýydýk
çýkarsýz dostluklar, kirlenmemiþ sevgiler
ve dünyadaki tüm güzel þeyler adýna
çirkinliklere, çirkefliklere dayanmalýydýk
obalar sýralanýnca karþý sýrtlara
gün aydýnlanýnca çekip gitmeliydik
sen gülünce ne güzelde gülümserdi beyaz gül
nasýl da sevinçle gelirdi daðlara bahar
dallar tomurcuklanýr, kuþlar öter, sular çaðýldar
muþtular bölüþmeye koþardý ardýndan çocuklar
bir kervan alýp giderdi baþýný bilinmeyen diyarlara
þimdi ne yana baksam gözlerin doluyor usuma ah
gelincikleri okþuyor ellerin
gülüþün ki, çiçeklerin bir baþka adýydý karlý yamaçlarda
yitik bir mevsimin kýyýsýnda kaldý anýlarýmýz
savrulmuþ ömrümüzün her yapraðýnda bir þiir sarardý
þimdi yoksun, rüzgarlar seni üþür, türküler seni söyler
her bahar geliþinde bir çiçek büker boynunu
bir menekþede açar gözlerin
büyür yüreðimin kývrýmlarýnda
sular aðýtlarla çaðlayýp gider
mavi ne de çok yakýþýrdý gülüþüne ah kardeþim
en çok da papatyalar yýkýldý gidiþine
bir de alný munzur iþlemeli kýzlar
þimdi hangi ýrmak soðutur yürek yangýnýmý
hangi dað bölüþür acýmý, hangi pýnar, hangi bahar
efkarýmý hangi rüzgar dindirir
ýrmaðým sendin pýnarým sen, daðým rüzgarým sen, baharým sen