Bir gün ben ölürsem
yüreðime sevgi
gözlerime güneþ
topraðýma çiçekler ekin renk renk
çocuklarýn gülüþünü serpin üzerime bir de
kokusunu çekeyim içime her sabah
Bir gün ben ölürsem
bütün aðrýlarýmla býrakýn bedenimi topraða
çevirip güneþe yüzümü
suyun aðladýðý bir çeþme baþýnda
sevgiden, düþten, þiirden bir mezar yapýn
Bir gün ben ölürsem
mezarýma güller býrakýn
turnalar selam getirsin uzak diyarlardan
selam götürsün uzak diyarlara
rüzgar nasýl inlerse dalýnda aðaçlarýn
nasýl çýrpýnýrsa bir yýldýz düþtüðünde boþluða
bir duman gibi kaybolup gitti deyin
Bir gün ben ölürsem
derin nehirlerde yýkayýn beni
akan sularda, yaðan yaðmurlarda
bir çiçeðin kokusuna gizleyip öksüz ruhumu
nazlý bir çocuðun gülüþüne karýn
rüzgar acýlara vursun
acýlar gönlümün karanfillerine
beceremedi ne yaþamayý ne de gülmeyi
dudaðýnda yaralý þiirlerle çekip gitti deyin
Bir gün ben ölürsem
gerçekleþmeyen hayallerimle gömün beni
özlemlerimle, yüreðimdeki acýyla
bilirim yoktur dili derin acýlarýn
en acýyan yerimden öpsün deli rüzgarlar
ve öylece býrakýn beni kara topraða,
bendekilerle beraber...
Nisan yaðmurlarý düþsün üzerime
yapraðýný döksün üstüme her sonbahar bir çýnar
bir çiçek büksün boynunu ,
bir pýnar çaðlayýp gitsin yanýbaþýmda
her sabah uzak daðlara bakýp aðlasýn benimle
gençliðine doymayan oðlum için...
Bir gün ben ölürsem
yýldýzlara saklayýn gözyaþýmý
en acýlý halimle hatýrlayýn beni
en periþan halimle
üzerime þiir serpin
gözlerime yaðmur
oðlumun acýsýný gömün benimle
acýsýn dursun sonsuza yüreðim
..../
Sýðýndýðýn þiir yok artýk
ýþýðý söndür kalbim
þimdi uyku vakti...
uyku vakti...
uyku vak...
uyku v...
uyku...