YALNIZLIĞIN İNSANININ GECEYLE BAŞLAYAN CANLANAN HER YAŞANMIŞ MAZİ VE DE GERİ GELMEZ HİKAYESİ..
Yalnýz geceler büyür afili gecelerde
Sözlerin buharlaþan camýn kenarýndan uzak sokak ýþýklarýna gidiþler
Ýçimde büyümüþ büyülü bir ormanýn çýðlýklarý
Kapanmýþ gözlerim ve de masaya doðru eðilen bakýþ
Ve de hayallere duyulan
Geceyle uzak yýldýzlarýn söyleyeceklerini dinlerken
Sanki anlamadýðým dilleri deðillerdi
Ýçimden sokaklarýn ruhuyla dolaþmak
Kaldýrýmlarýn tozlarýna karýþmak
Þehirden kaçarcasýna korkusuz bir tepenin yamacýnda aðaç altýnda aðaçla sarýlmak
Ýçimden karýþan hislerin geceye
Güneþle kavgayla baþlama saatlerine yakýn
Ölümüm soðuk rüzgarlarý bir kere esmiþse
Yalnýz gecelerce yuvalanan mektuplar
Alýn yazýsý kalemleriyle yazýlma birkaç satýr
Duvarlarýna evin çizilen her gecenin izleri
Saatler kol gezen sanki birer ölüm emriydi.
Tüyleri dökülen her ölüme yakýn bir kartal gibi!
Benim satýrlarým ,mektuplarýma karýþma isimsiz sözcüklerin imzalarý,
Eski Arnavut kaldýrýmlarýndan geçen çocukluðun yaralarý,
Hala o yýllarýn ruhlardaki iþlenmiþ insanlarýn seslerini duyar gibiydi.
Sanki hemen caddenin karþýsýndaki fýrýnýn baþýnda dedemdir bana seslenen!
Hemen ilerisindeki evinde bana en sevdiðim yemekleri yapan hiç çýkarmadýðý hýrkasýyla babaannem!
Her hastalýðým sonrasý aralarýnda uyumakla geçirdiðim çocukluk geceler!
Sabaha doðru fýrýndan babamýn sesleniþi!
Ve yalnýzlýðýmý en çok hissettiðim sýmsýcak fýrýndan çýkan simidin piþmesine olan tanýklýðým.
Arkadaþlarla yapmýþ eski bir toplarla maçlar.
O vakitler haladýr gecelerin yalnýzlýðýyým.
Bir gece ansýzýn yýldýzlardan birisi kayýp gitmiþti
Korkudan uyuyamamýþ saatlerle kavgalýydým sanki
Sonra bir sabah cansýz bedenli bir tabut çýkýverdi evimden
Durmuþ bakýþlar ve de gözlerin akmaz yaþlarý
Geceler yalnýzlýðýn yaþlarý.
Yaðmurlarca alýp gidilen bir cansýz beden.
Geri gelmiyor !
Gelmesi imkansýz!
Saatlerin zorbalýðý ve de büyümüþ suretimdeki hala o çocukluk yankýlarý
Yalnýzdý hep geceler
Oysaki hep bende!
Üþüdüðüm bir sonbahar sabahý alýp götürdüler beni hep birlikte.
Uyanamadým topraðýmdan!
Dünyam karanlýk gecelerin yalnýzlýðýyla yapa yalnýz ve de topraðýn içlerinde,
Üzerimde yeþerecek her bir çiçeðin köklerinden,
Yalnýzlýðýn insanýn gecelerine söylenmemiþ duygularýn,
Elim bir kazanýn dünyadan elini çektiðinde...
23/12/2023
04.30
YILMAZ SÜSLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.