SOKAKLARIN ÖLÜMSÜZ ÇOCUĞUYDUM BEN YAŞARKEN...
Sokaklardayým!
Kimsesiz ve saðýr olmuþ ruhlarýn dolaþaný
Kaçýnýlmaz bir duyguyu aratýr gibi insan.
Sanki ben deðil onlardý varlýðýn kaynaðý
Tepelerden kayýp gidercesine ürperticisiyle bir rüzgar
Ayaklarý altýndan yapayalnýzým
O vakit konuþmanýn manasýzlýðýyla çarpýþan dudaklardan
Issýz bir gölge evinin bulunduðu soyut hayalli baþaklar
Hani unutamadýðým o eski isimleri hatýrlatýr duygular
Savunmasýz ve de aðýr aðýr dibe doðru batýþýnda kayýp bir deniz
Kaçamaz hislerin duygulardan çýkmaz izleri.
Sanki saðýr gibi geliyor etrafýmda kuþlar
Adým baþý adres soruyorum isimsiz mektuplardan
Baþým döner gibi oluyor
Bütün dünyam kapanmaya çalýþan kýzýl bir gökyüzünün altýndan
Ýsimsiz þiirlere dökülen unutamadýðým o sevdiðin mýsralar
Hala yanýtsýzlar.
Yetiþemiyorum
Sevginin duvarlar altýndaki hapis bir ev altýnda
Zalim bir suçlu tarafýndan kimsesiz gömülmüþ gibiyken
Konuþmayan sokaklardan hesaptýr sormayý ister gibiyim
Rüzgardan isimsiz mektuplardan
Zalim yapayalnýz býrakmýþ kuþlarýna
Anlaþýlan ben ki bilinmezim.
Ýçimde çarpýþan her bir savaþta ilk yenilgim deðil duygularým.
Sokaklar öyle size aþýktým ki öyle
Çocukluk hatýralarým ,annem ve de beni sevmeyen kardeþimin peþinden
Hayata tutunmak için az koþturmadým ayakta kalmanýn çilesinden.
Ben ki sokaklarýn yalýn ayak çocuðu.
Ben ki sevgisiz açlýða býrakýlmaz bir evlat.
Nasýlsa sesimi duymuyorlar.
Hayat içlerine gömdüðü her rüyadan
Çýkmaz sokaklarýn baþýnda yine karþýlar eski dost ölüm.
Ölmek bu sokaklarýn acýlarýný dindirmez.
Ölmek sokaklarýn büyüsünden hayallerden geçmez.
Belki bir gün ardýmdan gelecek sevgiliyi taþýr ellerim.
Ama artýk hayatsýz ve de cansýz bir haldeyim.
Ölülerin sevmeye hakký yoktur.
Bense sokaklarýn çocukluðuna ölümsüzlüðü seçenlerdenim...
21/12/2023
Saat:03.45
YILMAZ SÜSLÜ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.