KAVURGALI GAZİ HÜSEYİN

On beþ yaþýnda, tomurcuk bir fidan,
Kavurgalý Veli aðanýn oðlu,
Yeni inmiþti, ana kucaðýndan,
Koptu Ankara’ya Hüseyin civan.

Tüm ülkede, seferberlik ilâný,
Bilinmiyor, nice ölen kalaný,
Veli aða öðüt verir oðluna:
-Ez baþýný, düþman denen yýlaný.

Abi Emin askerlik de yapmýþtý,
Boþ durmamýþ Yunan gene çatmýþtý,
“Koç yiðitler sýðmaz oldu kabýna…”
Emin abi, türküsünü kapmýþtý.

Eli silah tutan herkes gelecek,
Ansýz girmiþ Yunan, mutlak gidecek,
Onun için Hüseyin de alýnýr,
Hüseyin’le de yüzümüz gülecek.

Kaldýrmaya kýyamazdý anasý,
Kaldý, kuruluca evin sofrasý,
Dedeoðlu Veli aðlar gizlice,
Ýki evlâdýnýn gidiþ sonrasý.

Ankara’dan ayrý düþer kardeþler,
Yunanla Ýngiliz denen kalleþler,
Yakýp yýkmaya baþladý haince,
Ýlk mermisi Eskiþehir’de iþler.

Her gün beþ adet mermi verilir,
Beþ mermiyle beþ de düþman serilir,
Can Hüseyin varý yoðu bilince,
Düþmana karþý daha bir gerilir.

Daðýlýr birliði, çaresiz kalýr,
Arkasý yok, tüfek mermisiz kalýr,
Kurtarýr arkadaþýný düþmandan,
Üç Yunan askeri süngüyle haklar,

Hem Ýsmet Ýnönü, Hem Kemal Paþa,
Hüseyin’le bir girdiler savaþa,
Saðlam kalan sadece bir elince,
Düþmedi Hüseyin asla telaþa.

Emin abi cepheden cennete göçer.
Ana aðlar, Cennet kendinden geçer,
Yavrularý küçük, bir þey bilmezler,
Baba, Cenneti Hüseyin’e seçer.

Tam yedi yýl asker oldu savaþtý,
Yaralandý gaziliðe ulaþtý,
Asla ayrýlmadý Gazi Hüseyin,
Yeðenler de baba bildi alýþtý.

“Elimdeki bu kurþunu çýkarmam,
O benim iþte þeref madalyam…”
Torununa anlattý Gazi Hüseyin,
EÞREFÎ’ye de madalya, ey Mevlâ’m!

EKREM GÜRER (YOZGAT 2001)

Sosyal Medyada Paylaşın: