ÖLÜMSÜZ SESSİZLİĞİN DURGUN BİLİNMEZLİĞİ..

Durgun gibiyim...

Geceleri ateþten her terleyiþinde ellerim
Zamansýz kabuk baðlayan taþlara doðru sürüklenmiþ yüreðimin
Anlatýlasý kimisi vicdanýn surlarýndan kaybolmak gibi
Yanan ateþlere her sürtünüþünde
Kopacak her kývýlcým
Hislerin kayýp mezarlýklar içerisinde çevirircesine
Öylesi durgun ki ruh denizlerim.
Kanatlarýna tutunmuþ býrakmaz dalgacýklar
Sabahlarý alev almýþ saçlarýndan kokusu çekmez
Dalga kýranlarýn dertleri hiçdir bilinmez
Düþlere tutkun sýra daðlar
Ve evlerinin orta yerinden devrilmiþ sokaklar
Yalnýzlýða,
Döktüðü mevsimsiz imzalý yaþlara
Sonbaharlarýn anýlarýdýr hatýralarýnda.

Susuz masmavi gökyüzü
Ayaklarýna doðru damlalarýyla yaðmur
Kaybolmasý muhtemel yapraklar
Vurgun yenilmekle meþgul hayaller.
Ýmtimallerin dar aðacýna asýlmýþ ömrün
Kýzgýn demirle yas tutmuþ bilinçsiz elleri

Son mevsim baharlarýnda,
Bilinmez ötüþleriyle karanlýðýn yorgun çýrpýnýþlarýyla
Kalýntýlarýnýn arasýnda kalmýþ durgunluðun

Seferleri bilinmez ölüm!

Ölümsüz sessizliðin bilinmez ötesinin.

YILMAZ SÜSLÜ...
Sosyal Medyada Paylaşın: