Önce biraz hýrpaladý, sonra sus dedi. Yýllar geçti içime attým anlatamadým derdimi, hislerimi sevgimi... Sonra boþverdim ve bu boþveriþ içimdeki tüm sevgiyi de alýp götürdü. Unuttum sevmeyi. Kýymet verip el üstünde tutmayý. Sahi sevgi neydi ? Bir kartanesinin saçlarýna usulca düþmesi mi , kývýrcýk saçlarda gezinen bir el mi, yahut yaðmurun sesi mi... Neydi sevgi ? Rüya gibi tatlý mý, Kabus gibi korkunç mu, Belkide attýðý þamara raðmen kadýnýna sarýlýp öpmekti... Yaþ akýttýðý gözden sevgi , soldurduðu yüzden gülümseme beklemekti. Yahut hiç sulamadýðý bahçeden mahsul ... Sevgi neydi artýk bilmiyorum. Ýnsan görmediði þeyin tarifinin yapamaz ama üzerimde eksik olmayan sevgisizliði iliklerime kadar hissediyorum. Söyleyemezsem de gözlerimden okunuyor. Okuyabilene...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Slow şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.