Ben sana hep kendimden verdim. Ýçimde ben kalmadý. Ne gülebiliyorum nede hayatýmda gül açtýrabiliyorum. Öyle güzel hayallerim vardý ki, Yüzümde kocamann bir gülümseme. Kalbimde hiç bitmeyen bir çarpýntý vardý... Adýn geçince gözlerim ýþýk saçardý, Sesini duysam dallarýmda bülbül öterdi. Kendimi unutup sen diye atardý kalbim. Þimdiyse bahçemde her yer kuru ayaz. Güllerim solmuþ, mevsimim sonbahar olmuþ . Ýþte böyle geçerken ömrüm , sana ne kattým bilmiyorum ama , sen benim yaþama sevincimi çaldýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Slow şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.