GAZİ NENE HATUN

Elinde kazma, kürek, sopa, týrpan, taþýyla,
Karar veriyordu Nene Hatun bir baþýyla,
Ermeni’ye, Rus’a, gözleri dönmüþ düþmana,
Karþý çýkýyordu Nene Hatun bir baþýyla.

Osmanlý Rus savaþý çýkýverdi ülkede,
Aziziye Tabyasýný savundu yiðitçe,
Küçük yaþta oðlu kýzý býrakýldý yalnýzca,
Tarihlere yazýldý Nene Hatun böylece.

Daha yirmi yaþýnda taptaze bir gelindi,
Moskoflar tarafýndan Tabya ele geçildi,
Erzurum halký duydu, herkes fýrladý çýktý,
Ýçlerinde Nene Hatun en genç bir gelindi.

Aðabeyi, kocasý da gitmiþlerdi cepheye,
Ýkisi de þehit oldular cennet ülkeye,
Üç aylýk bebeði everdi Allah’a (CC) emanet,
“Nene Hatun kurbandýr, bu can olsun hediye.”

Aziziye Tabyasý bin þehitle alýndý,
Ýçlerinde Nene Hatun Gelin yaralandý,
Aldýrmadý yaraya, düþünmedi bebeði,
Nene Hatun hemþireydi, sardý sarmaladý.

Düþman gidinceye kadar, gitmedi evine,
Mazhar oldu Erzurum halkýnýn sevgisine,
Bu vatan minnettardýr, öksüz deðildir asla,
Ecnebi hayrandý, Nene Hatun hizmetine.

Bir asalet yaþadý, Nene Hatun ve halký,
Elindeki baltaydý; yýldýrdý topu, tanký,
Bir ecnebi subaya cevabý top gibiydi,
Yine ayný heyecanla veriyordu yanký.

Sözün yetersiz kaldýðý yer vatan sevgisi,
Ýþte Nene Hatunlar, yok ülkemin kaygýsý,
Kýyamete kadar sürecek Türk’ün saygýsý,
Bir küçük minnettarlýk EÞREFÎ’nin övgüsü.

EKREM GÜRER (YOZGAT 2001)

Sosyal Medyada Paylaşın: