neresinden bakarsam bakayým yurdumun kesilmiþ zeytin aðacý oluyor bakýþým bütün debdebesini soyuyor karanlýðýn ay’ý ilikliyor vatan gömleðinin düðmelerine her köþesinden yitiklik fýþkýrýyor soluyor cümle sonbahar çiçekleri çimenler iç geçiriyor saltanatýna akþamýn sabaha býrakmamaya yemin ediyor sabrý çekemem diyor ben bu ihaneti
yüzüm alý al, moru mor öteliyor daha gerilere isteklerini bu zeytinler ölmemeli bu topraklar yaþamalý oluyor önceliði salaþ gidiþleri tepiyor, itekliyor topraða tohumu aklýmý aklýna ekmek geçiyor içimden çocuk ruhum girmeli diyorum devreye bu ülke yeþerip canlanmalý yeni baþtan
nerede olursam olayým devrilmiþ zeytin aðaçlarý geliyor gözlerimin önüne bir çöpçü gibi süpürüyorum önümdeki pislikleri doldurup doldurup boþaltýyorum çöp tenekelerini
kadýnlar geçiyor önümden baþlarý hiç eðilmemiþ o direngen, o erkekçe, o Anadolu’ca dizini döðmeden önce hakký için savaþan o yürekleri anne, yürekleri kardeþ, yürekleri insan kendi yarasýný saran savaþtan dönen bir oðul gibi
zeytin karasý bakýþlarým kesilen aðaçlarca öyle yaþlý bakýyor terliyor, kanýyor, aðlýyor vataným gibi. yine bir gece yarýsý operasyonuyla öldürülüyor zeytin aðaçlarý aðlýyor Türkiye’m
zeytin aðacý bakýþým..
08. 11. 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.