“Tutsak zamanlarýn, Ýki özgür yüreðiydik biz Birbirinden çok uzak, çok farklý Ama öylesine yakýndý ki kelimelerimiz Sen tutsak þehrin çocuðu Bense senin gözlerindeki yaþtým Senin her canýn acýdýðýnda Kimse görmesin diye içine akandým Ýþte öyle senindim ben Ve sen de beni sarýp sarmalayandýn Yüreðinin en güzel köþesinde En deðerli duygularla O yüzden ben sana tutsaktým Sen de bana.”
05.01.2016
….
Hercai kuþaðýndan deðil belki Ama can teline konmuþ Kuþlardan biri Deli, savruk rüzgardan O yorgun suzanlardan Bir camdan kýyýya Bir küf tutmuþ duvara Bir sur kapýsýna sýðýnýr Da Der ki;
Ey benim meçhul Sevgilim Tünemiþim de eþiðine Bak tir tir titreyerek Duymazmýsýn ki, göresin Sen nasýl bir türesin
Nasýl da kanadým Kolum Birer birer kýrýk, savrulmuþ Kimi firari kaçak Kimi çölüne vurmuþ Bense boynu bükük bir sürgün Baðýþýna hüküm giymiþ Bir periþan çulluk Sanma ki benim de Kalýr mý Caným, yüreðim
Ah Emrin Ah Yapamadým be Sevgili Unutmadým Unutamadým
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiha Türkmen Çiçekoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.