Hâr

sesimi sýyýrýp dilimden
susumu çýðlýklara böldüler
bir gecede
melekler aðladý
yokluðunla varlýðýn arasýndaki
o incecik perdede

söyle bana söyle
hiç duymadýðým sesinle
hangi bebeðe ninniler söylüyorsun
gecenin en mahrem deminde

es geçtim süslü cümleleri
ezilen bir narýn hârý
yanýyor mütemadiyen
içimin alev denizinde

makul bir ölüme tamamým da
ansýzýn beliren o boþluk
kanatýyor durmadan beni
yokluðunun metruk mahallerinde

þirazesi kopmuþ bir kitapmýþ kalbim
iki yakasýný bir araya getiremeyince
sensizliðe yazýlan þiirin
bunu bildim
okumaya baþladýðým her kitabýn
deðiþmez dibacesi oldu gözlerin

bilmezsin
herhangi bir insanýn kullandýðý
bir deyimin içinde adýn geçince
tutsak kýrlangýçlar
kanatlanýyor göðüs kafesimde

þimdi deðil de
belki papatyalar mevsiminde
yerini yadýrgamayan hançer
dönmeye baþlarsa yuvasýnda
baðýþlanýr sesin

"Kirvem hallarýmý aynen böyle yaz"
der Ahmed Arif

iþte o vakit
þehir uyanýr
durulur deniz
þiir utanýr


-sûr üflenir,susum kanatlanýr-
...

Necat Uslu


Sosyal Medyada Paylaşın: