KINALI HASANLAR

Daha yeni girmiþti, on sekizine Hasan,
Bir týfýl delikanlý, þehit babadan kalan,
Asker gerekti, çünkü, kan aðlýyordu vatan,
On beþinde bir Melek kýza sözlüydü Hasan.

Akça Kadýn derlerdi, bir Hatice anasý,
Kocasý þehit olmuþ bir de büyük ablasý,
Kolay deðildi amma mecburdu ayrýlmasý,
Bekliyordu onu da, vataný savunmasý.

Sanki bütün Hasanlar kýnalýydý Allah’tan,
Yozgatlýsý, Tokatlýsý, hepsi vatana kurban,
Geçtiler anadan, babadan, kardeþten, yârdan,
Geçmediler, sadece ve sadece vatandan.

Hiçbiri bilmiyoydu, niye kýna yakýlmýþ?
Her cephenin gülleri Kýnalý Hasanlarmýþ,
Koç gibi, gelin gibi sevdiðine adanmýþ,
Hasanlar analardan birer iþaret almýþ.

Ayný hisle sorarlar, Hasanlara subayý:
-Ananýz neden çaldý, baþýnýza kýnayý?
Hiç kimse anlayamaz o kýnalý kafayý,
Mektup ile sorarlar, hepsi arar anayý.

Çanakkale bir baþka, Gelibolu bambaþka,
O Kýnalý Hasanlar, bir geldiler ki aþka,
Yoktu baþlarý kýnalý, Hasanlardan baþka,
Sanki yarýþýyorlar, savaþta da en baþta.

Kiminin kardeþi küçük, kimisi de tekten,
Çekinir mi Hasanlar, böyle kutsal bir yükten,
Sanki haber gelmiþti;-Çabuk-diye cennetten,
Ümitliydi Hasanlar, Hakk’tan ve gelecekten.

Kiminin babasý þehit, kiminin ki yaþlý,
Kimisi ela gözlü, kimisi kara kaþlý,
Hepsi kartallar gibi, hepsi aslan bakýþlý,
Arkadaþlar içinde, Hasanlar ayný baþlý.

Daha çocuk denecek yaþlardaydý Hasanlar,
Bu vatana izin almadan ayak basanlar,
Çanakkale yerleri olacak, kan kusanlar,
Canavar ruhludurlar, yalnýz þeklen insanlar.

Bu düþmanlar var ya, hepsi de geri zekâlý,
Gelmiþken Hasanlardan derslerini almalý,
Zaten hepsinin de atalarý vesikalý,
Türk’e, müslümana karþý hepsi birer zanlý.

Aðýr baþlý, güler yüzlü hem açýk sözlüydü,
Kýnalý Hasanlarda daha neler gizliydi..
Hepsi ayný boydaydý, hepsi ayný bezliydi,
Kýnalý Hasanlarýn hepsi candan tezliydi.

Hasan’a anasýndan mektuplarý da geldi,
Lâkin mektuptan önce düþmandan kurþun geldi,
Gökte yaðmurdu kurþun, kanlar yerde seldi,
Hasanlar cennete kýnalý baþlarla geldi.

Yazýldý yazýlarý Gâlû Belâ’da Hakk’tan,
Aylar, yýllar deðil asýrlar geçse aradan,
Kullar unutsa bile, unutturmaz Yaradan,
Þehitler kervanýna katýldýlar sýradan.

Analarý anaydý, düþman büyük belaydý,
Koç gibi yiðidine yaptýðý koç kýnaydý,
Hasanlar, geceleri parlatan birer aydý,
Peygamber Efendimiz bir bir defterde saydý.

Koça, geline, bir de asker olan yiðide...
Hayran kaldý subaylar bu kýnalý öðüde,
Hasanlar yurt için sanki boyalý büðüde,
EÞREFÎ’nin de aþký kaplar yeri göðü de.

EKREM GÜRER YOZGAT (2001)

Sosyal Medyada Paylaşın: