Şem vü Pervane

Kor mum gibi eriyorum,dibime vermeden ýþýk.
Yanar iken üþüyorum,"Hu"de gel kendine titre
Ben bu hale alýþýðým,pervane buna alýþýk.
Eriyip düþer giryanlar, öbek öbek, katre katre

Avazým çýkmaz yanarken,düþmez duvarlara gölge.
Yarelenir parelenir,özümde derya bin bölge.
Aþka hudutmu çizilir,aþka münhasýr giz-si mge.
Bedenim aþka zekattýr,yanan gönüllere fitre.

Dolaþýr durur pervane ,yanar narin kanatlarý.
Kabul oluyor böylece,zikirleri, evratlarý.
Söndürmüyor kor alafý,bað’ra alsam imbatlarý.
Sarsam derin yaralara,çare olmaz merhem,kitre.

Kâh semada dolaþýrda,kâh aleme yansýr akis.
Bu akis hep nuranidir,gönüllere kondurmaz is.
Bu makamda olmaz korku,bu dergahta olmaz yeis.
Ney’den ilham alýp olmuþ,altý delik tahta fifre.

Neyzen üflerken gönülden,baþý omuzuna yaslý.
Ben yanarým nar alevde,alevim bin yýllýk paslý.
Nedir bunun kerameti,sorsam nedir bunun aslý.
Aþk halinden olsa gerek,yürek buruk,garip çehre.

Aþk meclisinde okudum,yanmak denen ilimleri.
Ben yaþadým ve ben gördüm,Hallaç gibi dilimleri.
Toz almak maksadý ile,dövdük çulu,kilimleri.
Biz aþýðýz haktan gelen,Resülde (sav) nübüvvet mühre.

Korda iken dirilirde,can bulur kafeste canlar.
Kaybolur tüm masivada,rütbe,mevki,,makam,þan’lar.
Bunu ancak yanan görür,bunu ancak yanan anlar.
Son bulur tüm fanilikler,tamamlanýr cümle devre.

Düþer köz misali alaf,gaiplikden de þehr alýr.
Titrer durur canda fitil,alev yaktýkça behr alýr.
Tükenmeye yüz tuttukca,narýn korundan mehr alýr.
Bir çile bitmeye yakýn,lütuftandýr varýr kehr’e.
Sosyal Medyada Paylaşın: