Yara Kabuğum

Gözlerin içine düþtüðüm
dipsiz bir kuyu.
Gözlerin hasret.
Gözlerin pervanesini yakan bir ateþ.
Gözlerin Çingenelerin dans ettiði
kaþlarýnda ki keman sesi.
Gözlerin bir kýr bahçesi.
Her kirpiklerini kýrpýþýnda
etrafýnda menekþelerin açtýðý
kalbimin koncasý...

Gözlerin hiç uyanmak istemediðim
bebeklik uykum.
Gözlerin çocukluðum.
Gözlerin beyaz yakalý okul önlüðüm
ve ilk düþtüðüm patika yolum.
Gözlerin asi gençliðimin üzerine
hep isyan yazdýðý
karanlýk sokak duvarlarý.
Gözlerin ilk sarhoþluðum.
Gözlerin yaðmurum.
Gözlerin yaprakta iki çiy tanesi.
Gözlerin umudum
ve hep diri tuttuðum
bir Anka’nýn kül karasý...

Gözlerin Artvin Terminali.
Yalnýz bir çocuðun
hayata yolculuðunun ilk kalkýþ duraðý.
Gözlerin Kale dibinde girdap
etrafýnda kainatýn döndüðü.
Gözlerin baharda Borçka dereleri
kuytu aðaç diplerinden akan.
Gözlerin Cankurtaran’da sis ve duman
sigaramdan savrulan.
Gözlerin Hopa’da deniz kokusu.
Arhavi’de çifte köprü.
Çavuþlu’da çay molasý
ve hayallerim
gün batýmý sonrasý.
Gözlerin mintaným
yýrtýk kotum.
Tahta bavulumda annemin katladýðý
eski yeþil gocuðum...

Gözlerin Ýstanbul’da bir semt adý.
Boðaz’da sýcak bir simit.
Gülhane’de ceviz aðacý.
Gözlerin toprakta gölge.
Suda yakamoz.
Gökte Samanyolu.
Gözlerin iki yarým bir doðru.
Gözlerin bir þiir.
Bana en yakýn herkese en uzak.
Gözlerin ikimize kurulmuþ bir tuzak.

Gözlerin;
ilk kez soluþum..

Gözlerin;
yüreðime yapýþmýþ
en son yara kabuðum... @_ahad____
Sosyal Medyada Paylaşın: