Þimdi varlýðýmý sorguluyorum Sahra Uzatýp iki elimi boþluða bir yabancý gibi kendi ellerimle konuþuyorum Bu eller bu parmaklar kimin Yeþil damarlarýmýn içinden geçen bu kýrmýzý kan bu kemik ve et yýðýný Parmak izim Bana özgü ve eþsiz olduðu söylenen o halkalý çizgiler O çizgiler ki bir çok insaný ölüme mahkum ettiler Söyle bana avuç içim Söyle yaþam ve kader çizgim Bu eller bu parmaklar kimin Söyle bana ben kimim Ýçimde durmaksýzýn bir kuþ kanatlarýný çýrpýyor Baþýmý yastýða her dayayýþýmda þakaðýmda hissettiðim o tanýdýk ritim çýrpýnan o kanatlarýn damarlarýmda gezinen rüzgârý mýdýr Ki o rüzgâr beni hep annemin kalp atýþlarýna savuruyor Doðuncaya kadar her insanýn duyduðu en güçlü sesin annesinin kalp atýþlarý olduðunu biliyor muydun Sahra Sen de hatýrlýyor musun baþýný yastýða her dayayýþýnda annenin kalp atýþlarýný Ayný rüzgârlar seni de savuruyor mu baþ parmaðýnla karnýný doyurduðun o yere Sevdiklerimiz nereye gittiler Sahra Annelerimiz babalarýmýz soðuk bedenleri ve donuk gözleriyle topraða ektiðimiz diðer tüm dostlarýmýz Nereye gittiler Cennet deme bana Cennet kölelerin ve yoksullarýn isyanýný dizginlemek ve ölümden korkan zavallýlarý avutmak için uydurulmuþ bir ütopyadýr Cennet ve Cehennem Hepsi burada Haþa Sahra Haþa Sana þimdi bir soru soruyorum Sen Sahra sen Sen Tanrý olsaydýn insaný balçýktan neden yaratýrdýn Ya da sebebin ne olurdu Bu soruya cevap vermekten çekineceksin biliyorum Ve art arda iki kez tövbe diyeceksin Korkma Sahra Sen günaha girmeyesin diye bir daha haþa diyor ve ayný soruyu tekrar soruyorum Sen Tanrý olsaydýn insaný balçýktan neden yaratýrdýn Þimdi Tanrý’yý da kýzdýrmayacak mantýklý bir cevap arýyorsun Daha fazla yorma kendini Tanrý buyurdu ki "Ben, gizli bir hazine idim. Bilinmek istedim ve insaný yarattým." Hiç kimsenin bilmediði bir hazine sonsuza kadar bir baþýna zaten ne iþe yarardý ki Tanrý hepimizi bilinmek için yarattý Ve O’na kulluk etmemiz için Bu arada kula kulluk edenlerin büyük bir günaha girdiklerini de bil Sahra Ve bir gün hepimize zamaný ve þekli bilinmedik bir son geleceðini Ben önce Tanrýyý sonra seni bildim Pek adil olmasa da Tanrý’yý sevdim Seni yaþadým acýný tattým Ve benim için o son geldi Sahra Daha önce de birilerinin yazdýðý gibi Hiç bir þey yarým kalmadý sadece yol bu kadardý Þimdi zamansýz ve mekânsýz bir baþka yola bilet aldým Sahra Varacaðým yerin ebedi bir sonsuzluk olduðunu orada kan ve etten bir bedenin olmadýðýný biliyor ve gidiyorum Orada acý da yok Sahra Týpký benden önce gidenler gibi topraða beden ekecek ve o bedenden balçýk biçecekler Ve her çiçek mevsiminde yeniden tomurcuða duracak balçýktan beslenen çiçekler Her çiçek mevsimi kucak açýp yapraklarýmla sona önce gülecek çiçek mevsimi bitince boynumu bükeceðim Sonra baþýmý dayayýp göðsüne annemin ebediyete kadar kalbinin sesini dinleyeceðim Artýk sonu biliyorsun Sahra Senden dileðim beni hep gülerken hatýrla ... @_ahad____