GÖNÜL GÖNÜLE

Güzel olan Muhammed`i,
Sohbete hoþ baþlayasýn,
Bu da GÜZEL`in hikmeti,
Güzellerle baþlayasýn.

Yoktur gizli hiçbir sözüm,
Sözdür mayam, sözdür özüm,
Sensin þu dünyaya gözüm,
Gönül, GÖREN`e bakasýn.

Hemi baba ocaðýndan,
Hemi ana kucaðýndan,
Hem de güneþ sýcaðýndan...
Sen ki, NÛR gibi sýcaksýn.

Gönül, dalarsýn hülyaya,
O yayladan, bu yaylaya,
Sap olmalýsýn baltaya,
HUZUR VEREN`i bulasýn.

Bir kelebek kanadýndan,
Hatta pek zarifsin ondan,
Teni saran damarlardan...
Sen YAÞATAN`a yakýnsýn.

Olmak ister isen sultan,
Verme nefsine hiç aman,
Beni de dost bildiðin an,
O PADÝÞAH`a varýrsýn.

Komþu komþu yaratmýþ Hâk,
Ettik þu dünyaya ilhâk,
Yaþamak da, ölmek de hak,
Sen MUKADDES`e komþusun.

Gönül fazladýr iki gün,
Hatta bir gün bile küskün,
Sensiz olamam ben bir gün,
Sen ki, CANLI`ya canansýn.

Herkes olsa birer þöhret,
Gönül varlýðýna þükret.,
Ne acý sen, ne de kahret,
RIZIK VEREN hoþnut olsun.

Olur isen kanaatkâr,
Þu dünyada bir sanatkâr,
Hem vefakar, hem cefakâr,
AZAMETLÝ`ye cihansýn.

Bende olan þu iki göz,
Nereye bakar gel de çöz,
Söyle daima tatlý söz,
Gözler GÖRÜNEN`e baksýn.

Þu aklýn kilosu boyu,
Yoktur, hatta ne bir soyu,
Gönül, vardýr senden toyu,
ÝLK ile hiç ölçülmezsin.

Þu dünyada kimi zâlim,
Kimi cahil, kimi âlim,
Gönül, acep benim halim,
Birdir BÝLEN, bilir misin?

Ýbret al bak karýncaya,
Çalýþan hiç kalmaz yaya,
Olduðun yer olsa kaya,
ÞÜKREDÝLEN var bilesin.

Zordur her türlü dert çekmek,
Kurtarmaz gözyaþý dökmek,
Hayat sanki acý ekmek,
Bazen GÜÇLÜ`den de yersin.

Eðer söylediysen yalan,
Yaþadýðýn bunca zaman,
Boþa geçtiðine inan,
ZELÝL EDEN`e kalýrsýn.

Yesen türlü yaðý balý,
Yattýðýn yer olsa yalý,
Dünyadadýr dünya malý,
ÖLDÜREN var ki, fânisin.

Sen ey gönül, gel süslenme,
Yüze bakýp heveslenme,
Sel sularýyla beslenme,
AFFEDEN`den red bulursun.

Olmasaydý güzel çirkin,
Bilir miydin çokla TEK`in,
Kýymetini, düþün, silkin,
Sen VEKÝL`in yanýndasýn.

Yere göðe sýðmaz o TEK,
Gönül kendini beri çek,
Sen þu candan çýkana dek,
SAYAN`dan da ayrýlmazsýn.

Maziyi önüne bir yay,
Ýyi kötüyü bir bir say,
Sana hangisi kaldý pay,
ÞEREF VEREN hoþnut olsun.

Ýnsanoðlu her sýfatta,
Aç gözünü ilk fýrsatta,
Neler vardýr yedi katta,
Sen TOPLAYAN`a bakasýn.

Gönül kâh atýp tutarsýn,
Piþmiþ aþa su katarsýn,
Hep bildiðini yaparsýn,
SURET VEREN`i anasýn.

Kimin elinde senet var,
Ne hayaller, neler kurar,
Gönül verilmiþtir karar,
KARÞI KONULMAYAN’lasýn.

Gariplerin eli boþtur,
Lakin gönülleri hoþtur,
Gönül aþkýyla sarhoþtur,
HAK- BATIL AYIRAN’lasýn.

Kimine kâr, kimine nâr,
Hem bana, hem SULTAN`a yâr,
Gönül baþka ne þey umar,
HAKK`a da cennet mekânsýn.

Uyku hatýrlatýr sonu,
Çoktur bilmediðin konu,
Bütün varýný yoðunu,
MÜLK SAHÝBÝ`ne veresin.

Vardýr her þeyde bir karar,
Azý yetmez, çoðu zarar,
Bilemezsen neye yarar,
FAYDA VEREN’le olasýn.

Ne der atalar ey gönül,
"Gönül büyüdükçe küçül"
Nice aðaçtan küçük gül,
Hep YÜCE’yle sevilesin.

Güneþ varken ýþýk yakma,
Her aðaca çivi çakma,
Kafana her þeyi takma,
Sen ÝKRAM SAHÝBÝ’ylesn.

Gönül soðuk pýnarlardan,
Ne içer, ne de yer nardan,
Baþýna gelen zarardan...
YAPANDAN da çekersin.

Küçücük bir kapýsýndan,
Çokça girer dost oradan,
Her ovadan, her yayladan,
SAHÝP OLAN`a geniþsin.

Gönül ansýz gelir hak göç,
Kimliðini taþýyasýn,
Divanýnda hesap çok güç,
Sen SEVEN`i taþýyasýn.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

EKREM GÜRER (1985 ÝSTANBUL)


Sosyal Medyada Paylaşın: