GÖNüÜLGÖNÜLE -2

......................................
Gönülden söyle gönülden,
Ýçir suyumu elinden,
Bal akan tatlý dilinden,
KASTEDÝLEN de haz alsýn.

Semâda bile yok rengin,
Uymaz sana yoktur dengin,
Derin sulardan da engin,
ÇOK ÇOK SEVEN`e yolsun.

Þu dünya bir gül bahçesi,
Çýnlar bülbüllerin sesi,
Her dem seversin herkesi,
Gönül, DUYAN`ý duyasýn.

Sensin bir ömür zamaným,
Damarlarýmdaki kaným,
Gülmek isterse þu caným,
DOSTLAR DOSTU’yla gülesin.

Bir elin semâya bakar,
Diðeri de arza bakar,
Sular senden sana akar,
Sen ZENGÝN`in deryasýsýn.

Dinle gönül sen kendini,
Çare isteyen derdini,
Dol da aþ artýk bendini,
CÖMERT OLAN`ý bulasýn.

Deðirmeni su döndürür,
Unu deðirmen öðütür,
Taþý yine taþ götürür,
O YARATICI götürsün.

Her þeyde gördün mucize,
Olanlar ibrettir bize,
Bizim gibi bir âcize...
RAHÝM’e akýn olasýn.

Özünde olsun merhamet,
Çok hatalar ettik affet,
Gönül hakkýný helâl et,
Sen BÜYÜK’le gönüldaþsýn.

Bildiðim oldu bildiðin,
Lokma lokma hep dildiðin,
Sen gözyaþýmý sildiðin,
DERMAN`a uzanan elsin.

Vicdânýnla sen bir veli,
Bir tutarsýn dostu eli,
Olursun yâr için deli,
SON OLAN`a varacaksýn.

Bitiremem sensiz yolu,
Ben aðaç, sen dalý kolu,
Gönül ne boþ, ne de dolu,
HÜKÜM VEREN`de kararsýn.

Kalmasýn tende bir telim,
Uzanmasýn yâre elim,
Tutmasýn isterse þu belim,
Sana ACIYAN acýsýn.

Her kapýnýn anahtarý,
Her varlýðýn hükümdarý,
Sevgilinin de kararý,
Baþtan BAÞLATAN`a tahtsýn.

Çiçeði burnunda derler,
Samyeli gibi eserler,
Ýlk bastýðýn çukur yerler...
Bilen BÝR`dir, anlayasýn.

Anam, bacým, can kardeþim,
Bir de yâr olsun yoldaþým,
Ayrýlmayan gönüldaþým,
VAR EDEN engel olmasýn.

Üstte mavi gök içinde,
Altta yaðýz yer içinde,
Ne varsa gönül içinde,
GÖRÜNMEYEN`in baðýsýn.

Bazen sen indin aþaðý,
Yâre oldun kul uþaðý,
Olmuþ isen bel kuþaðý,
Seni KORUYAN sarýnsýn.

Yere düþtüm sen kaldýrdýn,
Bazen derine daldýrdýn,
Bazen olmaza saldýrdýn,
GÜVEN VEREN`i bulasýn.

Eller arasýnda baþým,
Yardýmcý ol gönüldaþým,
Gönül, candan arkadaþým,
YOL GÖSTEREN`e uyasýn.

Anlarsýn bütün dilleri,
Sýr dolu þu gönülleri,
Ayýrýrsýn güzelleri,
Sen GÜZEL AYIRAN’lasýn.

Düþünürsün derin derin,
Dinle þu bastýðýn yerin,
Gelirse bir ses "aferin",
Sen AÇAN’la bir yoldasýn.

Uzaklardan gelir mi ses,
Duyarým ben nefes nefes,
Gönüllerde dosttur herkes,
Sen NÜFUS EDEN`e dostsun.

Ne bir fýrtýna götürür,
Ne de bir kimse güldürür,
Seni yalnýzlýk söndürür,
SABIR VERENL’le olasýn.

Bazen bir ana olursun,
Nasihat verir durursun,
Bazen de hep unutursun,
Dersi, VEREN`den alasýn.

Yâr için hep uzaklara,
Düþsem bile tuzaklara,
Ayrýlmayan can dostlara,
ÞANLI`ya da selâm olsun.

Ateþ yanmadan tüter mi?
Gönül sevmeden güler mi?
Bülbül gülden vazgeçer mi?
Yolu SONSUZ`a tutasýn.

El fânidir, tutan olmaz,
Seven gönül yârsiz olmaz,
Bülbül kuru dala konmaz,
ÖÐÜT VEREN’le olasýn.

Yol gösterilmiþ ezelden,
Anlatýlmýþ hep güzelden,
Anlamak gerek tez elden,
Sen ADALET yolundasýn.

Ne gönüller yandý, yanar,
Kimileri mal der yanar,
Kimi bir yudumla kanar,
Sen GERÇEK`ten kaçamazsýn.

Olur ise halin üzgün,
Þu dünyada doðru düzgün,
Elin koynunda hep süzgün,
YÜCELTEN`i dost bulasýn.

Korktuðumun biri yokluk,
Birisi de kula kulluk,
Ýstediðim karným tokluk,
Ýçin YUMUÞAK’la olsun.

Dostlarýný yitirmiþsen,
Olur olmaz getirmiþsen,
Sen bana da çektirmiþsen,
ÝNTÝKAM ALAN`a kalasýn

.......................................

EKREM GÜRER (1985 ÝSTANBUL)


Sosyal Medyada Paylaşın: