KALMİŞLAR ÜLKESİ

ey sevgili !
beni yak, beni savur, bilinmezlere karýþtýr
sonra bilmediðim þehirlerin kaldýrýmlarýna býrak
çünkü ben
Meryem’in tüyü, Kudüs’ün yüzüyüm
kendi ölümüne tanýklýk eden bir mülteci kahrýnda.

hayat !
ey yüzünü acý suyla yýkamýþ yabanýl hayat !
benim kirli göðsümde
yüzlerce kadýnýn enkazý barýnýr
sabýkalý bir geçmiþ artýðý.
sonra bir kapý vurulur, eðilir baþak, yýkýlýr tunçtan tabu
miadý dolmayacak bir miladý baþlatýr gözlerin.
þehrin sulak tarlalarýna sürdüðüm sakallarýmda
ýslak ve aka çalan günahlarým boy verir
artçýl ve onulmaz nöbetler sonrasý.
sana baktýkça yönüm doðulanýr benim
doðrulur, doðulanýr ve sende doðrulanýr yönüm.
bilirim ki yüzün
Srebrenitsa kökenli bir çocukluktur
usul usul can çekiþen Musul’dur yüzün.

ey sevgili !
yaþamak erken büyümekti, görmüþtün her bir þeyi
göðermiþ soðanlara gömdüðünde hatýraný.
þimdi
yatak odasýnýn aþk kokan duvarlarýna astýðýn
soyut bir tablonun dar aralýklarýndan sýzar
özgürlüðe susamýþ çocuklarýn gözleri.
anka kuþu kanadýndan aþaðý yýkýlan
bir im kalýr bileklerinin kývrýmlarýnda
bir im, bir çýkmaz sokak, bir damga kalýr
iri iri puntolarla yazýlmýþ alnýna.


gitme provalarý yapan kalmýþlar ülkesidir ruhun
gözlerin pas tutmuþ harabe aynalarda
ki nereye gidersen git
yol uzak, yol zindan, yol kahýr
yol ki yüreðine vurulan mührü Süleyman kadar aðýr
gidersen
sana yok gibi
sana yaþýyor gibi yaþamak düþer marþlarýn gölgesinde.
sonra
tekerlemeleri unutulmuþ þehirler kokar kahve gözlerin
ezberinde binlerce öðrenilmiþ çaresizlik büyütür.
bir ayetin sýcaklýðýndaki bakýþlarýn
göðsündeki nunu, yüzündeki nuru anlatýr.

ey tenime üryan , dilime isyan karýþtýran sevgili
bendedir aþk çaðrýlarýnýn her zerresi
durulacaksa durulsun, vurulacaksa vurulsun
tutuþsun tutuþacaklarýn yer küresi
beni yak, beni savur, bilinmezlere katýþtýr
ateþte can çekiþen odunun
topraða boyun büken güne bakanýn umudu sendedir
sendedir ruhumun serinliði
sendedir ey sevgili.
Sosyal Medyada Paylaşın: