MONOSEVDA
Saçlarýna ak düþmüþtür geceye yýldýz düþer gibi
Bir deli yüreði ateþ almak üzeredir sebepsiz
Daðlarda kar var, karda çakal izleri
Camda masum kýz resimleri belli belirsiz
Saçlarýna ak düþmüþtür geceye yýldýz düþer gibi.
Elleri ve gözleri bir kadýný en önce teslim eder
Aynalarda çocuk yüzleri çoðalýr/gülüþleri
Her affýn içinde bin intikam gelir gider
Gözlerinde objektife takýlmýþ kýrýlgan gül küsüþleri
Elleri ve gözleri bir kadýný en önce teslim eder.
Ve sen de bilirsin Monosevda her insan yalnýz ölür
Gece soyut bir güne kapkara yýlan gibi girmekte,
Söz biter,þarký biter,bir defter dürülür
Tadý kaçmýþ sözcükler hücrelere sinmekte
Ve sen de bilirsin Monosevda her insan yalnýz ölür.
Duy artýk aþk ateþ almakta,feryadýmý duy
Ceylan olsam alnýmýn çatýndan vur beni
Sensizlik ses yapmakta,Ýbrahim nefesimi duy.
Varlýðýn varlýðýmdan eksilince ne kalýr geri
Duy artýk aþk ateþ almakta,feryadýmý duy.
At bana ait olmayan her putu ten kafesinden,
Zeusun ellerini kýr,prometeyi devir
Yer gök titresin yýldýrým geliþinden
Sana hükmetmeyen Nirvana’yý kan çanaðýna çevir
At bana ait olmayan her putu ten kafesinden.
Alýþýlmamýþ bir aþk besteliyorum kendi gözyaþlarýmdan
Eylül güdümlü yalnýzlýk avuçlarýmda yanýyor
Gel hoyrat türküler söyle tüm makamlardan
Göðsümde kurþun saplý bir yara durmadan kanýyor
Alýþýlmamýþ bir aþk besteliyorum kendi gözyaþlarýmdan.
Kadýnlar bir yastýkla açlýklarýný bölüþmeyi bilmezler
Bilmezler çünkü onlara yalnýzlýk öðretilmedi
Onlar ki kendilerini yatak odalarýna hapsederler
Yalnýzlýk patlamaya hazýr bir volkanýn adýdýr besbelli
Kadýnlar bir yastýkla açlýklarýný bölüþmeyi bilmezler
Ben donmuþ bir gökyüzü karesinde kayan en son yýldýzým
Sözlerine gün deðmemiþ kardan bir çocuk
Sana yaðmurlarýmý,sana ilan-ý aþkýmý sunuyorum
Gün þahit,güneþ þahit,yalnýz dillerim tutuk
Ben donmuþ bir gökyüzü karesinde kayan en son yýldýzým.
Uçmaya namzet en ücra kuytularda talim yapar yasaklar
Kýr kýraç topraklarda bir yetim günebakan boy verir
Ama þehzade yaprak döker,ama þehzade aðlar
Þehzadenin içinde her gün kýrk güvercin can verir
Uçmaya namzet en ücra kuytularda talim yapar yasaklar
Leyli tebessümlerin üþür her zemheri baþýnda
En ürkek tavþanlar koþuþur damarlarda,yabani dudaklar titrer,
Ay doðar,çakallar ulur,yatsý ezaný biter
Tüm güz yapraklarýn dökülür yalnýzlýðýn baharýnda
Leyli tebessümlerin üþür her zemheri baþýnda.
Unutulur bir dilin ucundaki en ýssýz liman
Zamansýz açan açelyalar unutulur,unutulur en son kol da
Aký karaya katan sarmal bir ýrmaktýr zaman
Yoktur baþlangýç,bitiþ de yoktur bu yolda
Unutulur bir dilin ucundaki en ýssýz liman
Tur’a, nara ve yýldýzlara and olsun.
Hüzne çalan yanlarýna yakuttan ýþýklar düþüreceðim
Ýþte sözüm yüreðim ve imaným gibi en son sözüm
Toprak tutmaz bedenimi,ben yalnýz iki damla gözyaþýnla öleceðim
Tur’a, nara ve yýldýzlara and olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Suleyman Toprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.