yaðmur yaðýnca kimlere açýlýr þemsiye kim büzülmez protokolde býrakmaz selamý
düþündüm karanfil ellim, çiçek bakýþlým kuru bir sevda deðil benimkisi su emmez betonlara yaðýp akmaz yaðmurum toprak arar damlacýk suyum özüne yürüyerek insanýn
bilir misin can’ým Atatürk’ün ismi kaldýrýlmýþ çiftliðinden hâdi kaldýrsýnlar beynimin girintilerinden de O’nu karakteri baðýmsýzlýðý boyun eðmemeyi baþkaldýrýyý
þemsiye istemez gazi dimdik selam durur kurtuluþa özüne O halktýr alýk deðil bastýðý yerin hacmi kadar deðildir herkes her büyük ulaþamaz boyuna boy almak baþka þeydir artýk büyüyemez kuru aðaçlar ama su verildikçe yýllanmýþ çýnar bile kol atar, boy verir durmadan!
uzak görüþlüm, insan ellim, erim yeter göðsüne ilinen karanfil sana türkün söylenir ýrak ýrak diyarlarda sen satýn alýnmazým, ayrýþmazým sen ak yazmalým, al fistanlým sen oturmazsýn onlarýn dizi dibinde
yaðmur yaðacaðý topraðý bilir kimi topraklar tanýmaz suyu görüntü her zaman göstermez gerçeði sýrdýr aynanýn arka yüzü.
21. 09. 2014 / glenay- Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.