BEN İNSANSIZLIKTAN ÖLECEĞİM

Ben insansýzlýktan öleceðim.
Bedenimi olabildiðince salý verip kalabalýklara,
Ruhumu hapseden yalnýzlýktan.
Demir korkuluklara asýlmýþ baston gibiyim.
Her yaðmurda pas yürüyor içime
Her yaðmurda çürüyorum.
Rüzgar estikçe týngýrtým uyandýrýyor geceyi.
Rüzgar estikçe düþüyorum.
Biri alýp eline, bana yaslanýp yürümüyor da
Tekrar asýyor olduðum yere.
Nasýl olduðuna þaþýyorum.
Kirin pasýn içinde, sonu gelmeyen idamý yaþýyorum.

Ben insansýzlýktan öleceðim.
Devasýný bulamadýðým yalnýzlýktan.
Tedaviye geç kalmýþ hasta,
Ciðerleri iflas etmiþ bir keþ,
Talebelere kadavra olmuþ bir leþ.
Ne yapayým?Bulamadým aslýný ilacýn.
Muadili diye sarýldýðým her insan,
Boynuma ilmek geçiren bir kalleþ.
Her nefesimde giderek artan yalnýzlýðýn hýrýltýsý,
Her nefesimde, nefesimi kesen bir öksürük.

Ben öleceðim.
Her günahýn üstünün örtülüp,
Kötülerin ve kötülüklerin idare edildiði,
Yanlýþa yanlýþ demenin yanlýþ olduðu bu dünyada,
Avazým çýktýðý kadar baðýrýp doðruyu,
Kimse duymasa da
Herkes duymazdan gelse de
Herkesin kulak zarlarýný titretircesine haykýrýp,

Öleceðim.






Sosyal Medyada Paylaşın: