ARGÜMAN

Bir düzen düþleyin; alçalýr gün be gün insan,
Makam mevki uðruna, fitneye mahkûm iman,
Söz anlamsýz, fikir kýt, zihinler darmaduman,
Hak’ký bilir tanýmaz, ne müphem haldir, aman..

Masivaya meftun düþ, hýrsa gebe bir yaþam,
Anlamsýz nidalar var þaþaalý, þaþkýn ve kör.
Zaman devir eylerken, bütün çaba ihtiþam,
Mazluma suskun vicdan; zulümde ne de bonkör.

Þimdi kalk doðrul desem, doðru nedir sorarsýn,
Görmez misin ruhunda, Laverna gölgelenmiþ,
Ram olmuþ bütün beden, sen hâlâ can ararsýn,
Candan uzak durduðun, her halden belgelenmiþ.

Hakikate ters duruþ, özden kopuk bir yaþam,
Hakka meydan okur hep, yaþadýðýn bu mizan
Mefluç bir serüvende gezerken sabah akþam,
Günden güne eriyip, yok olup gitti zaman,

Delik deþik bir yaþam, paramparça imtihan,
Ne yol doðru, ne yolcu, görünmüyor asuman,
Heyhat! Nedir bu hayat, unutma fani bu han,
Gerçek diye sunduðun, geçersiz bir argüman.

24.08.2023
Erdal EBEM

Sosyal Medyada Paylaşın: