Cam Kenarı Yolculukları

Yollar ikiye ayýrýyor gitmeleri...
Ben mi gidiyorum senden?
Sen mi uzaklaþýyorsun benden?
Hiç bilmiyorum.
Sadece rüzgâra kulak veriyorum.
Senin olsun, ölüme göz kýrpan kelebekler,
Senin olsun akla ziyan sevmeler.
Son bir nefes gibi, her yeri bulutlara veriyorum.
Biliyorum.
Bir yerim yok, sadece gidiyorum.
Cam kenarýnda yitik düþlerim.
Koynumda bir parça hüzün,
Kaçýncý vedasýdýr bu esmer gölgelerimizin?

Ütüsüz yollarda sürükleniyor gözlerim.
Ve bir ayrýlýk kýrýðý konaklýyor benzimde.
Nereye baksam hep sende duraklýyorum...
Buðulu penceremde terliyor,
Baktýkça kendimden geçtiðim yüzün.
Ve sol yanýmda atýyor durmadan adýn
Kim bilir sen kaç bedduayý adýmla kucakladýn?

Git git bitmiyor yollar...
Baþýndayým sanki
Bu münferit masalýn.
Bitmiyor yollarýn uzak rengi.
Her yokuþ, her susuþ,
Kulaklarýmý saðýr eden bir ayrýlýk türküsü sanki.

Bir yerim yok, sadece gidiyorum.
Artýk sönüyor hafiften kýzýl ve yorgun arzuhalim
Bilmem gözbebeklerimde bu kaçýncý hayalim?
Ah…
Ayrýyýz iþte!
Bir anlamý yok artýk ýslak sözlerimizin,
Sorarým,
Kaçýncý vedasýdýr bu esmer gölgelerimizin?






13.11.2014

Sosyal Medyada Paylaşın: