gün devrildikçe geceye
gölgeye düþer gerçekler
iki çiy damlasý titretir topraðý
görürsün ki yalnýzsýn
umutlar...umutlar gazel yapraðý
mum gibi erirsin
çevreni ýþýtmak için
eridikçe içersin karanlýðý
hüznü yudumlar yüreðin
kanadýkça çocuk gözlerin
yandýkça anne ciðerin
karanfiller ekersin
ölümle her an randevusu olan gecenin baðrýna
gün devrildikçe geceye
gölgeye düþer gerçekler
görürsün ki...yalnýzsýn
görürsün ki...karanlýk da sensin
karanlýðý aydýnlatan...ziyada
Kapandýðýnda kapýlar… açýlýr beyaz yeleðin iki küçük zümrüt düðmesi ve bir çiy damlasý düþer topraða zaman ürperir …