DAHA DOĞMADAN ÖNCE

Daha doðmadan önce,
Gülmüþ yüzü annemin,
Günler bir bir geçtikçe.
Daha doðmadan önce,
Ayaðý kayýp düþünce,
Ýncittim yavrumu deyip,
Aðlarmýþ ince ince...

Daha doðmadan önce,
Ebemi almýþ bir düþünce,
Adýný koysak güzelce,
Gülümsemiþ ince ince...

Daha doðmadan önce,
Sanki hastalýðýný unutup,
Çýkmayan ses çýkmýþ gürce,
Babama tembih edip,
Adýmý vermiþ evvelce,
Tatlý tatlý gülmüþ dedem,
Her zaman gülümseyerek,
Hep beni hayâl etmiþ,
Hep benimle konuþmuþ,
Hep benimle gezmiþ...

Ebem sormuþ merakla,
Adý bizlerden olsa,
Koyaydýn adýný Yusuf;
Babasý Musa mý yoksa...

Dedem gözlerini yummuþ,
Geçmiþ günlerine gidip,
Yeniden asker olmuþ,
Cephede yaralanýp,
Sýrtýna alýp taþýyan,
Kumandan Ekrem’i bulmuþ...
Daha doðmadan önce,
Gönlüne girmiþim derince.

Eþrefî’den çok önce,
Býrakýp gitmiþ sessizce,
"-Kumandaným kal sen deyip,
-Sev bizleri, sev sadece..."

EKREM GÜRER (1983 ÝSTANBUL)

Sosyal Medyada Paylaşın: