BİZ ADAM OLAMADIK

Belki içli bir þiir olmuþtuk çoktan
güya kalemi kaviy bir þair
bazen demli mis kokulu bir çay olduk
an geldi cevval bir tezgahtar..

Sahi ne olamadýk diye düþündüm
ve tokat gibi bir cevap çarptý suratýma
biz ADAM olamadýk..!

Evlatlarýna ekmek taþýyan bir baba
ceketinde buram buram emek kokusuyla..

Elbette bir yare omuz olamadýk
tüm kalbini verirken güven duygusuyla..

Bir hayvanýn sevdalýsý olamadýk mesela
yemini verirken hüda rýzasýyla..

Cennet’e açýlan bir kapý olamadýk,
dava adamlarýnýn ilim kapýlarýnda..

Ruhlara iltimas eden bir hoþ sada olamadýk
ölümlü dünyanýn tantanasýyla..

Ömre bedel bir kardeþe kucak olamadýk,
benliðimizi eriten hevanýn vesvesesiyle..

Has bir davada cihangir olamadýk
ürkek dilimizin gevþekliðiyle..

Ýslamýn derdiyle derbeder olamadýk,
Sözün özü ziyadesiyle
BÝZ ADAM OLAMADIK..!
Sosyal Medyada Paylaşın: