ÇINLA KULAĞIM ÇINLA

Rüzgâr esiyordu inceden,
Þarký mý söylüyordu,
Haber mi veriyordu,
Daðlarýn tâ ötesinden?
"Hayýrdýr hayýrdýr" derler atalar,
Sadece kulaðým çýnlar...

Gökte bulutlar geziyordu,
Ortalýk geceydi,
Yýldýzlar sönmüþ,
Ay bile gizlenmiþti,
Sadece bulutlar, aðlýyordu.
"Hayýrdýr hayýrdýr" derler atalar,
Sadece kulaðým çýnlar...

Aðaçlar yapraðýný dökmüþtü,
Islanmýþtý topraklar,
Islanmýþtý hep yuvalar,
Ve aðaçlar sessiz sessiz,
Yapraklar, sanki küsmüþtü.
"Hayýrdýr hayýrdýr" derler atalar,
Sadece kulaðým çýnlar...

Yollar, sanki ihtiyarlamýþ,
Ýstemiyor hiçbir ayaðý,
Ýstemiyor kimseyle dost olmayý,
Onu dostlar yaralamýþ.
"Hayýrdýr hayýrdýr" derler atalar,
Sadece kulaðým çýnlar...

Gözlerim parýldadý birden,
Tâ uzaktan görünüyordu,
Bacalardan çýkan duman,
Yükseklere doðru...
Ve ay yeniden doðuyordu,
Baktým, arkamda bir gölge,
Hiç ayrýlmaz, hep benimle,
Her zaman sessiz sessiz,
Beni takip ediyordu.
"Hayýrdýr hayýrdýr" derler atalar,
Eþrefî’nin kulak çýnlar.

EKREM GÜRER (1981 ANKARA)

Sosyal Medyada Paylaşın: