Göç

Bir yýrtýk takvime düþler baðlamýþým.
Güzergâh-ý ömrümü telaþa vermeden göçüyorum dünyadan.
Zamaným yok,
Aðlayaným yok,
Kendimi kendimle sýnamýþým.
Ah!
Anlayaným yok.
Ben ne yapacaðým benimle?
Görünmez bir Âdemim,
Göçüyorum...
Öyle göçüyorum ki misafiri olduðum bu dünyadan,
Göðsümde taþýdýðým bir yýðýn yük,
Gözlerimde bendlerimi taþýran koca bir pýnar gibi anýlar,
Olabildiðince büyük.
Ey insanlýðýn gurbet kuyusu!
Göçüyorum senden,
Göç içimedir, içime...
Dili derunumdan bir bestedir yollarýn,
Uzar içime içime...
Kendimi terk ediyorum.
Lisaný halinden yankýlanan Âdem bilip özümü,
Sineme yol alýyorum, sineme...
Ah!
Ben beni anlatamam,
Kalbim sürçer baðýþlayýn.
Bir yýrtýk takvimden düþtü sayýn sözlerimi,
Bu muydu uðruna dokuz ay beklediðim hanedan?
Söyleyin!
Kim uyandýrdý beni annemin karnýndan?
Ýþte;
Beyhudedir zaman, dün ve bugün.
Her gün biraz daha öldürüyorum kendimi,
Yüküm aðýr, yüküm yürek düðümü.
Ne kattýn arþý sýrtladýðým yüküme,
Ne kattýn hayat?
Savm-ý sükût üzereyim,
Býrakýn gideyim.
Aradýðým benim ben.
Göçtüðüm yine ben.
Söyleyin kim bulabilir beni benden gayrý.
Ben bana göçüyorum kendimden kaçarak.
Býrakýn gideyim.
Býrakýn…



18.02.2020

Sosyal Medyada Paylaşın: