ŞAİR, MEHMET KABAOĞLU'NA...

Gönül yaylalarýnýn eþsiz güzellikleri,
Allah nasîb eyledi, hoþ dilin aþka geldi,
Ses tonundan ayýrýp- bahþetti vergileri,
Sekiz dörtlüðün câna, derin- hoþ kýt’â verdi...

Kabaoðlu lâkâbýn, Mehmet: Asker adýnla,
Þairler Diyârýnda, anýlasýn þanýnla,
Bölge Müdürlüðü’nde, Kardeþinle- Bacýnla,
Titiz çalýþmalarýn, Devlete; kâlâ verdi...

Methiye kaldýramam, övgüler; güzel huyun,
Ýnsaný sevmek, görev; Atandan gelir suyun,
O Sevimli endâma, kurban; kuzulu koyun,
Merhabâ demesiyle, Mehmet’çe fedâ verdi...

Yazmaz idim kimseye, yazamaz idim þiir,
Boþluðumu bularak, tam; ters-yüz etti devir,
Yüreðim zayýfladý, ararým gönle revir,
Oku- dinleyim dedi; dilime ranâ verdi...

Ýstedi; kalp birleþsin, duymak istedi; sesim’,
Ýki kuru pastayla, anca çýktý nefesim,
Keseni yorma dedi, söz bitti, duydu sesim,
Aðustos sýcaðýnda, çoraða; deryâ verdi…

Usta acýsý ile tamam ay oldu- geçti,
Dilinden dökülenler, peþten; say oldu- geçti,
“Geç buldum tez kaybettim” yetmez pay oldu- geçti,
O, Gönlüme yaslandý, gözüme; ziyâ verdi…

Yedi deðil sekizdir; otuziki dizince,
Durmak yakýþmaz bana, otuzüç’ümüz ince,
Allah Bizi yaratmýþ, Gönlümüzü çözünce;
Yazýlanlar saklana, Âtiye sâdâ verdi…

Bu son olsun Mehmed’im; Mehmet Askerin adý,
Dilerim; hoþ yaþarsýn, alýrsýn her murâdý,
Dünyâ; bilene mânâ, Âhiretin; Sýrad’ý !
Selâmla Uðurlarým; Üstâdým, Mânâ verdi.

Kadir Yeter. TRABZON.

Sosyal Medyada Paylaşın: