ANLATILAN SENİN HİKAYENDİR
‘’Zaman dardý, ihanetse bir çuval gibi geniþ, aþksa tehlikeli…’’
yüreðime sýkýþmýþ anýlar býraktým toy sevinçlerime
iþlevsiz bir deðirmen sessizliðine benzeyen
pusu kokusuna yatmýþ bir avuç ezgi gibi
geçmiþe meze
-ayaklarýn gitmesi gereken bir yere-
yaptýðýn iþin yeri doldurulur, yaptýðýn iþ deðilsen
bu en geriye gidiþlerden,
bu en ileriye gidiþlere
adý olmalý diyordu bu geç kalmýþlýðýn
sevmesini bileni de sahiplenirken týpký insanlýðý gibi…
oralarda bir yerde geçmiþ tutkuda kalmýþla
söndürülemeyen yangýnýmda,
baþlatandý yeniden
kaybolmaya yüz tutmuþ umutlarý,
cemi cümle, kuralsýz
tek celse
bense derkenarýmda acýlar, baskýlar varken
sevemiyordum bir türlü aþk meþk þiirlerini nedense
taþlamaktan, çarmýða germekten,
yakmaktan hoþlanan
ve birbirini anlayamayan ayný soyun düþmanlýðýndan
-sittin sene-
ne kalmýþsa geriye
söz gelimi
aç martýlarýn, gagalarýndan kör bir kuyunun dibine
düþürdüðü garip bir aþkýn ezip geçmiþliði gibi cýs cýbýl
hatýrlamýyorum kaç kez gördüðümü mevsimleri
aðaçlarýn hýþýrtýsýný
yaðmurun þýkýrtýsýný
içerde gök gürüldemesi gibi öksürme
yaþlý koca bir orman gibi
sayfalar eski, sayfalar hamur,
sayfalar eksik
denizler ölü
martýlar çýðlýksýz
þimdi içimde varsýl bir duygu
kendimi ufaltan bir zaaf sevmek –belki---
tamamlanamayan
deðiþmek güzel, geliþmekse
insanlar uðruna ölmeyi de bilmeli sevdanýn
þimdi bilirim sevdiðimin elinde üstünlük
mavisinde,
-olmak-
-olmamak-
candanlýðýnda
beklemek güzel olmuyor
sevdalý bir adama yakýþýr gibi durmalýyým
küfretmeden, kahretmeden kendime
bir sözüyle, bir dokunuþuyla ürperten
bir bakýþ yetmeli bana
bir kelimesinin ucunda asýlý
hiç konuþmadan öylece baksak gýdýlarýmýza
okþasam sapsarý saçlarýný
baksam tek tek yaþam dolu gözlerinin içine
yürek hoplatan bir türkü gibi
sonra onun yerine kimsesiz çocuklara çikolata alsam
oda benim için bir þiir yazsa
içinde
türkçe
arnavutça,
ve kuþdili
barýþ, sevgi, çocuk
ve gelecek olan,
böyle bir aþk elbette olasý
belki de bir defalýk uzatacaðým elimi ona,
baþý dik
alný açýk
ihaneti düþlerimde bile taþýmadan…
her þeyin baþkalarý için olduðu dünyada
bile ki o
bir odasý ona ‘’ayrýk’’ bölünen yüreðim
anlatýlamayan
doyasýya yaþanmamýþlýk,
candan mý candan
sarý yakup evlerinin pencere çiçeklerinden
o esnaf kokan seherlerin, kesat alýþveriþlerinde
daha yakýcý, daha cesur,
daha komik
ve daha güzel olan benim ay oraðýmla
þimdi ertelemiþ olduðum
iki insan arasýndaki gizli yakýnlýklarý
ve
þimdi susacak kadar olmayan gençliðimin
hiç yaþanmamýþ gibi sevme zamanýný
burun sýzlamasý göz yaþarmasý hüznünü
yaþasam mý diyorum
karambola gelmeden
ah bir bilse,
bilse
eriyebileceðimi
-ötesi gelir-
’’kim bilir’’
‘’belki’’
kenarda kalmýþlýðýmla
sarý saçlým zemherim
karþýdan karþýya geçerken
elinden tutulmayan bir çocuk gibi olurum
yoksa
sen olmazsan eðer
benim için zaten fark etmiyor
ister iyisi, ister kötüsü cehennemin…
kenan can yoldaþlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.