ANNE BANA O ŞİİR'İ AL
geç silinen duvar yazýlarýnda
kýrýlacak eþyaya benzetilirmiþ yerin göðün birleþtiði yer
yaþamda ‘’olan’’ ve ‘’olabilecek’’ kanýsýyla
inanç ikrarý gibi yedi kere tavaf
yürüyerek yetiþilemeyen,
koþullarýn baþlama nokta’sýný kaçýrmamam
gerek diyorsan
ve kadýn adýna herkes konuþurken gayri nizami
‘’bir adým öne çýk’’
gözlerinden süzülen bir damla yaþý bile
kaçýrýrken hasýmlarýndan
kýyýlarý döven deli dalgalar gibidirler
kuþatýlmýþ yaþamý yeniden sorgulayanlar
ve bilenlerdir
sorunlarýn nasýl çözüleceðini, yanýlmadan
yanlarýnda tanýdýk bildik yüzler
dört bir yana kocaman harflerle tarihlerini yazýp
bir elini yumruk yapýp sýkan,
bir eliyle de yerden taþ toplayanlar
ne diyedir
kimsenin duymak istemediði kadar saðýr olmamalarý
evlat gibi bir felakete kendilerini adamýþlýklarýný
yazmasý bütün kitaplarýn
elbette ki
kapatamadýðýmýz bir yarayýz onlarda, gizlenememiþ
bize sýðdýramadýklarý sevginin, fazlasýný saklarlar içlerinde
onlar bir gül’dür, biz olsak olsak dikeni
sevebilir miyiz onlar gibi olmayan çocuklarýmýzý
söylemeye çekindiðimiz
büyütebilir miyiz yargýlanmadan,
evlatlarýný, onlarýn þerrinden kurtarmaya çalýþan isyanýný
ve müthiþ becerilerini,
zaaflarýmýzýn kaydý analarýn
diyelim elin sitemi, kim bilebilir
çekilmesi unutulmamýþ acýlarý
hangi acýlardýr ki yitirilmiþtir, çekilmediði için aðlanýlmayan
en hafifinden en aðýrýna, en incesinden en kalýnýna
kararlýlýkla gürüldemeyerek çoðalmayý öðrenememenin
alýnmayan mükâfatýn da
belki de en acýklýsýdýr kendilerini yargýlamasýný bilenlere,
yalanlarýndan dolayý burnu uzamayan etten adamlara
katlanmamak zorunda kalýþlarý
bilgeliklerinde beyaz sayfalar varken, ekine hazýr
dokunduklarý her yerde bir hatýra gizli
her an eriyebilecek bir kar tanesi gibiyken
elleri ceplerinde olmayanlar
en sevdikleri türkülerinde bile oldurmaya çalýþtýklarý,
kimsesiz masumluklarýnýn diyalektiðinde
yuvayý yapan diþi bir bülbülün hasreti gibi güle
onlardan kalan bir miras var bizde
baþý dik
alný açýk
ve acýnýlacak kalabalýk deðillerin týlsýmý
kuþlar bile firar ederken aðaçlarýndan
ama onlar hala buradalar!
varsýn uyusun
bahaneleri çeþmesi olmayan borulardan geçen
özel fren sistemi olanlar
küçük bir mucize keþfetmenin büyüsü
tanýdýk eski aðaç küpesi, müsveddesi görücüye çýkmýþ
taþýyýcýlarýn saðlamlýðý dipten uca altýn pusula
gelecekte son an’a son ‘’ana’’ kalana kadar
daha gelmemiþ yarýn diye bir þey var hâlâ
saðanaða dönmüþ acý ekleyicilerin yaðmurlarýnda
tek kiþilik þiir’de kalsa
‘’anne bana o þiiri al’’
kenan can yoldaþlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.