CAHİLİYLE ÂLİMİYLE İSTANBUL

Nice yüreklerin birden attýðý,
Nice deniz sularýndan tattýðý,
Kýtalarý birbirine kattýðý,
Yaþayan erenleriyle Ýstanbul...

Anadolu-Rumeli’si yüz yüze,
Akýllýsý delisiyle biz bize,
Eskisiyle yenisiyle taptaze,
Ninni söyleyenleriyle Ýstanbul...

Yeditepe þimdi yetmiþi buldu,
Nice millet ona kul köle oldu,
Zaman geldi, her yer Ýslâm doldu,
Göðe uzanan eliyle Ýstanbul...

O bir çiçek, hem sadece koklanmaz,
Nice koklandýkça yine de solmaz,
Onsuz bal arýsý kovanda kalmaz,
Çarpan kalbi "Boðaz"ýyla Ýstanbul...

Yine sensin yedi iklim sultâný,
Bütün Ýslâm Aleminin cânaný,
Senin ile olgunlaþtý imâný,
Cahiliyle âlimiyle Ýstanbul...

Bizim aldýðýmýz ilk ve son nefes,
Ancak senin ile var bütün herkes,
Yine varlýðýnla çýkar en gür ses,
Dillisiyle dilsiziyle Ýstanbul...

Þehitlerdir, köklerine su veren,
Dallarýyla bütün âlemi geren,
Gölgesinde nice sefâlar süren,
Çýnarýyla bülbülüyle Ýstanbul...

Sana, seni bizim için koruyan,
Kalpten okunan dualarý okuyan,
Eyüp Sultanlara nefes soluyan,
Yaradan o Mevlâ’sýyla Ýstanbul...

Sendin, Muhammed’in(s.a.v.)gönlüne dolan,
Koçtu Ýsmail’e(a.s.) mübarek olan,
Fatih’ti, o gönlü hepten dolduran,
Hele Ulubatlý’sýyla Ýstanbul...

Kýyýlarý cývýl cývýl þarkýlar,
Sýrasýyla önce baþlar bir rüzgâr,
Eþlik eder EÞREFÎ’ye martýlar,
Yelkeniyle vapuruyla Ýstanbul...

EKREM GÜRER(1983 ÝSTANBUL)

Sosyal Medyada Paylaşın: