rüzgar üfürdü kýrýk dökük yollarýna çöküntüye açtýlar tünelleri daðýlmanýn üstüne yansýmadý ay su parçalandý, delindikçe kalbi aðladý toprak
insan unutuldu bir yerde öteki dünya adamlarý devþirdi bu dünyayý sen oku üfle, okut, üflet dedi yaralarýna tuz bas, acý sar yeninde kalsýn kýrýk kolun sen aðanýn paçasýna sarýl yine karýn tokluðuna çalýþ
senden olsun ön saflarda ölenler dünya sahiplerine býrak yaþamayý tahtlarýna kurulsunlar iyice baksýnlar yine sana tepeden tepeden küçül
yeni su yollarýna gider oysa küçük, unutulmuþ bir umut..
19. 07. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.