SOKAKLARA DOĞRU KAYBOLAN BİR GEÇMİŞİN HÜZÜN ÇIKMAZI
Sokaklarýn dili var gibiydi saðýrlaþan ruhlarda
Arsýz kayan yýldýzlarýn sisleriyle yutkunduðu bembeyaz kaldýrýmlarla
Yaþamanýn bir yudum su kadar acý
Yýkýntýlarýnda kaybolan geçmiþin uðursuz hüznün duvarlarýndan
Kaçýnýlmýyor is kokulu sokaklardan.
Ayaklarý altýndan kayýp gidiyor bir gece de
Kayýplaradýr karýþan suçlu güneþe
Doyamadan yitirdiði masum sevdiðine
Kapanmýyor yaralarý yoksullarýn
Ellerine kilit vuruluyor eski mahzenlerinde
Taþýnmýyor gökyüzünün aðýrlýðý
Yaþanmýyor ýþýltýlarýyla sürüklenen bilinmez geleceðe.
Aþksýzlýktan kapanmýyor kanayan yaralar
Bir gün de geçmiyor izleri
Solgun þafaklara deðin susmuyor eski gramofonlardan
Yaþamanýn derin hüznün bilinmez gerçeklerine.
Geçmiyor karanlýða mahkûm günler
Kuru ekmek kavgasýyla savaþan nasýr tutmuþ yüreklerin derinliklerinden
Ýçimden arsýz geceler boyunca ateþler içinde yanýyorken sokaklar
Daralmýþ boðazýmdan düðümlenen söylenmesi imkânsýz
Ardýna sýralanmýþ karanlýðým
Çocukluðum,
Kaybolan eskimiþ fotoðraflarda kalma yýllarým
Bilinmezliðin kýyýlarýna doðru kayýp kaybolan
Ýçimde atamadýðým yaþanmýþ anýlarým.
Kimsesiz sokaklarýn
Anlatamadýklarý her þey.
Geçmiþin al renge sürüklenen denizlerinde
Bilinmez uçuþan kuþlarýn
Sarmaþ dolaþ çiçek deryalarýnýn
Adýný anlatamadýðým isimsiz meçhul aþkýn.
Bir zaman
Karanlýðýn kollarýnda hareketsiz sabahladýðýmda
Dokunmaya kýyamadýðým yapraklarýn
Kurumuþ cesetlerinin uçuþtuðu sokaklarýmda
Üzerime dokunan sevgi dolu kýr çiçeðinin dökülen son yaþlarýna
Uzaklara doðru uzanmýþ ardýmdan hýçkýrýklarla akan eski dostlara
Benden yaþamadýklarýmýn özlemiyle son duraðýndan
Geçip giden anýlarýn öksüz sevdasýndan ne varsa…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.