Çıplak Yalnızlık
kýrlanmýþ bir sevdanýn
sigortasýz iþçisi olmuþtum
üstüme giydirilen hayatta
ne zaman nefes almaya kalksam
kirleniyordu elbisem
zaten çýplaktým ki
neden sebepsizce kirletiyordunuz ??
çocuklarým vardý,
bakýnca içimde güller açtýran
görmediðimde ise kör olduðum
uzandýðýmda dokunamadýðým, ulaþamadýðým
ve nasýl sevdiðimi söylemediðim
þimdi resimlerinde nöbet tuttuklarýmdý, yutkunarak
halbu ki ýslandýðým yaðmurlarda, yanýyordu artýk sessizce
kimse bilmiyordu
çýplak ve yalnýzdým.
þimdi yaþýma dayanmýþ zaman
mesul olmadan kovalýyordu, birbiri ardýný
usulca eðilen kimsesizlik kulaðýma fýsýldýyordu
hiç büyümedin elli beþ yaþýna kadar
kimse bilmiyordu ki hala altý yaþýnda olduðumu
çocuk olamadan atýlmýþtým, kaderin sokaðýna
ve diyorlardý Gökyüzü mavi diye
neden benim her bakýþýmda karanlýktý
sahiplendiðim yalnýzlýðýmla..
gözümdeki yaþ’a yaptýgýn ev sahipliði
nasipsiz yaðmurlu bir güne denk gelmiþti
halbuki rüzgara yüklenmiþ vakitler
çöllere bedevi yapýyordu beni
sen bilmiyordun ben çürüyordum
çýplak ve yalnýz olarak..
Ali Niyazi GÜL
17.06.2023 Velimeþe/Çorlu..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.