Dudaga gelirken din yasaðý Gýrtlakta iken beyaz günahtý, yudumsadýgým Bilemedim, Boðaz köprüsünden geçen, Cehennem yolunu Manzaraya aldanmýþtým.. Affet Rabbim Yakarýþtý Bu
Perdesiz pencere idi Kimliksiz bedenleri Açlýðýma misafir eden Günahlara sofra kurdurur iken Ne zýkkýmlar yeniyordu Ama Yine de doyumsuz kalkýyordum Kapanmýyordu kirpik ormanlarý nedense Nâr’ý kucaklýyordum artýk, sevda gibi Affet Rabbim Yakarýþtý Bu
Dokunmaktý, Parmak uc’larýndan Ýblisin vucuduna Haramýn teninde terler iken Nehirlere dönüyordu, Tutku toplarý Halbu ki, Düþünemiyordum etimin kemiðime sýrat olacaðýný Zebani açmýþtý kapýyý Bir kere, Affet Rabbim Yakarýþtý Bu
Ýnsanlýk bir kuyu idi Ýnemedim dibine bir türlü Nefis savaþlarýndan çýkamamýþtým Yoktu ki elimde Zülfikar Neden secdeye bu kadar uzak kalmýþtým ? Kabe’ye dönmek niye bu kadar zordu ? Artýk, imanýmda ki din çaðýrýyordu beni Affet Rabbim Yakarýþtý Bu
Ali Niyazi Gül
01/01/2019 Çorlu..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Niyazi Gül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.