Yaşamak Budur

Sabahýn erken saatlerinde
Güneþ ýþýðýnýn parýltýsýný gördüm gayriihtiyari.
Rüyalarýmý elimin tersiyle itip
“Ýþte yaz bu.” Dedim kendi kendime
yaz budur; insanýn içine yaþama sevinci serpiþtiren.

Fakat zaman nasýl geçti bilmem,
ömrümün nasýl geçtiðini bilmediðim gibi.
Ýþyerimin penceresinden gördüm gayriihtiyari
yaðmur yüklü bulutlar dizilmiþler sýra sýra
Göðün mavi yüzünü gölgeliyorlar.
Ýçimdeki yaþam sevincime göz dikmiþler.
Yeterince zorken yaþamak çilesi,
bir tekme de kara bulutlar vuruyor,
devriliveriyor içimin neþesi.


Gün akþama kavuþur,
düþünceler alýr beni, yaðmur damlalarýný izlerken.
Yaðmur diyorum kendi kendime,
olmasa bilmezdik güneþin kýymetini.
Siyah olmasa beyaz,
gece olmasa gündüz
ölüm olmasa hayatýn kýymeti olmaz.
“Ýþte yaþamak bu.” Dedim kendime,
yaþamak budur, insanýn içine umudu serpiþtiren…


Sosyal Medyada Paylaşın: