KONUŞAMIYORDUM...

Saatler kaçý gösteriyorlardý kim bilir?
Ýçimde eriyen zamanýn terk ettiðim þehrin huzurundan kaybolurken gökyüzü
Kararan sokaklarýn ardýndan bir bir silinen sevdiðimin, dostlarýn

Anlatamýyordum iþte!

Zaman yüreðimden her þeyiyle götürmüþtü hislerimle.
Konuþamýyordum öylece.

Geçen zamana,
Gençliðin kuru bir toprak örtüsü gibi serilmiþ öksüz ömrüm yollarýna
Kayýp giden yýldýzlarýn ardýndan,
Geçmiþin solan yapraklarýyla
Amansýz ayrýlýða,
Sevgisizlikten yoksul kalmýþ bir tutamlýk aþklara,

Konuþamýyordum!

Bir gece vakti zamansýz eriyen mumlarýn gölgeleri ardýndan.
Nasýl da geçmiþti her þey bir çýrpýda.

Tükenen saatlerin
Kýrýlan eskiden kalma gururun çemberinden yitirilenlerin
Issýz sokaklarda geçmiþini arayan herkesin.

Bir anlamý olmalýydý
Solgun suretiyle kar altýnda esir kalmýþ evinin penceresinden seyre dalýrken ki yapayalnýz.
Tutsaðý olmuþ yalnýzlýðýn
Yitirdiði aþkýn gömdüðü hislerinin üstüne.

Anlatamýyordu hasretin hýrçýn acýmsý tutkusu!

Kör olmuþ gecelerin, ýþýðýndan vazgeçen yýldýzlarýn
Dahasý karanlýðýna esir olmuþ Ay’ýn
Hiçbirinin söyleyeceði kalmamýþtý, her þeyin.

Ayrýlýðýn bir anlamý,
Üþüyen sevgililerin tutuþtuðu ellerin sýcaklýðý
Bakýþlardan dökülen soðumaya mahkûm eski duygulu kelimelerin
Zamansýz ölümle birleþen ayrýlýðýn ardýna gömülen saklý kalmýþ hisler.
Karabasanlarca boðulmuþ yitirdiði sevdiðine üzülmüþ o masum sevgili.

An sýzýn kýpýrdayan göðsünden akan acýnýn
Terk etmeye hazýrlandýðý hayatýnýn kýyýlarýnda son nefesini beklerken
Ürperen bedeninden gözlerine doðru iþleyen hüznün hazan yaþlarýnýn esiri
Kaybolmuþ yýldýzlarýnýn ardýndan koþmaya çalýþmanýn çaresizliðini.

Anlatamýyordum iþte yetim kalmýþ sevgisizliði.

Saðýr olmuþ saatlerin çektiði çileyi

Sevdiðini yetirmenin ne demek olduðunu

Þimdi daha iyi…



Sosyal Medyada Paylaşın: