MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Bir Aldanıştı
Kıpkırmızı

Bir Aldanıştı



Yokluk bahçesinden her geçtiðinde, geceye biriken tüm susuþlarýn
Yazýn ortalarýndaki o yaðmurla birlikte öpmüþtüm seni
Solumda aðlayýþýný saklamýþtým aðrýlarýma
Issýz sokaklarda akþam güneþi batarken o koyda
Kýsacýk saçlarýnýn gölgesiydi boynumu büken, büzülen, eksilen
Þeyler vardý aramýzda. Gelmeyen sabahlarýn hastalýklý haykýrýþýydý gecenin çýðýrtkanlýðý
Kurtulamadýðýmýz. Ýnadýna her defasýnda denediðimiz, acemi çocuk heyecanlarýyla
Bir susuþta bitiremediðimiz o yokluða, bir sunuþta bitirebilmekti tek soluklu hikâyeyi
Daha kaç gidiþ sýðdýracaktýk
Yollarýn artýk kýrgýnlýklarla dolduðu dikenli yollardan geçiyorduk
Hayata dair her söylem kendimizi kanatýyordu, bir aranýþtý ellerimizdeki dokunmaya beþ kala
Yollarýndan, yoksunluklarýndan, kalabalýðýndan, ýstýraplarýndan bir yere geçilmiyordu
Geçilmeyen sen deðildi, yorgunluðun, zamansýzlýðýn, bu manasýzlýðýn içinde
Neyin anlamýydý yük ettiðimiz
Beni her defasýnda özenle kýrarken, kendine kýymandý
Parçalansýn ve bir nihayete ersin istemiþtim aramýzdaki kýrýlan her þey
Oysa gecenin bir körü tüm o sulardan kaçýp, karanlýðý yarýp, izi bile olmayan
Bir þeyin peþine düþüp, gelmiþtim, kayýp sokaklardan. Bir aldanýþtý
Gözlerindeki çukur kadar uzak, karanlýk ve yabancý

Akreplerin kemirdiði içinden bana bir þey kalmamýþtý
Su sesi, cehennemi hatýrlatýyordu, biz olmayan çaðýn hatýralarýna sýðýnýyorduk
Kirli taþlarýn üstünde, iðrenç kokulu caddelerde, sahipsiz böcekler gibi sabahlýyorduk.
Birbirimizin þah damarýndan bir kuytu yaratýp, her defasýnda oraya, beslenmeye
Seslenmeye, sessizliðe, barýnmaya gidiyorduk
Evrendeki tüm umutlarý sökmüþlerdi göðsümden, kuþlar kýrýlmýþtý
O mavi masal atlarý uzak bir heyecanla gitmiþti bu susuzluðun içinde tozu dumana katýp
Çölün sýcaðýndan beterdi, omzundaki yangýnlar
Serinlemek için yanlýþ sulara yüzmüþ, yanlýþ kelimeleri susmuþ
Benim olmayan baþka savaþlarý kazanmýþtým
Kendi aþkýmý gömmüþ, baþka aþklarýn çukuruna saplanmýþtým
Günlerden, gemilerden, evin sessizliðinden, yollarýn soðuðundan özenle kaçýyordum
Bir yerde duracak, burulacak ve vurulacaktý bu onsuz tat
Kaçak kelimelerin, yüreðime göçtüðü bir sýzýlý bir dünyadaydým
Dahasý yoktu, kayýp, soluk ve aldanýþtý.

Gidiþine yýkýldý tüm köprüler, sessizliðine sustu kelimeler
Unuttum bunca zamaný, olmayan ve olan tüm anlarý birbirine karýþtýrdým
Beklemek dediðiniz þey unutulan, eski bir sandýðýn dibindeki küflü bir mecaz
Telaþý bitmedi hayatýn ama ben yoruldum, oyun bana göre bitti
Uzayan yalnýzlýklarýn gölgesinde, hiç deðmeyecek þeylere dokundun
Uzaklaþtýkça sevindin, dokundukça küçüldün, kaçtýkça kurtulurum zannettin
Ýþte bir kuru söz gibi kaldý adýn, ýslatamadýk, boþ verdik
Ne korna sesleri ilgilendiriyor beni artýk, ne makine sesleri
Uzak bir sessizlik yapýþtý kulaklarýma, tüm rahatsýzlýklara inatla
Býrakmadý uðultular kulaklarýmý. Dilimizde hep övündüðümüz
Aþkýn tadýna paslý bir zincir bulaþtý, tasalý
Böylece onun da hakkýndan geldik, sonra bir daha hiçbir þeyden gidemedik
Bundan böyle ne an kollarým artýk yaþamak için, ne gitmek için bir yol ararým
Sadece bahanelere sýðýnýr, fýrsat veririm akreplere, böceklere
Birbirine benzerken daha da uzayan günlere, boðmasýna
Hatta o suyun buz sesine, soðuðuna bile alýþýrým yeraltýnda.

Nevin Akbulut
Bir Haziran Ýki Bin Yirmi Üç 14:00
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.